Alle de werken. Deel 1

[p. 232]

Echo sive Carmen juvenile.

Ut maneam permitte cavis in montibus, Echo,

Roscida dum stillant gramina manè. Echo: Mane.

An tibi pectus erit mihi respondere paratum,

Dum quid liberius vox mea quaerit? Echo: Erit.

Dic age, Pegasei primus quis fluminis autor?

Quis, precor, in vates tam fuit aequus? Echo: Equus.

Sed quis erit sacro qui proluit ore liquore,

Dum mihi spe praemit pectora, solor. Echo: Olor.

Heu! vatum jacet omnis honor, si nummus in arca,

Munere nunquid ero clarior aeris? Echo: Eris.

At, quid agit, qui divitiis caret? Echo: Aret. Apollo

Tam certos equidem non canit ore sonos.

Die quae nobilitas fertur vera? Echo: AEra. Nec illud.

Caeruleus sacra vicerit arte senex.

Sed quid opes? quid divitiae? quid vellera serum?

Quid sunt Hesperidum splendida mala? Echo: Mala.

Non ita vulgus ait. Sed dic, tibi qualis habetur,

Qui juga contemnit sacra Heliconos? Echo: Onos.

Quin age, dogma novum primis sermonibus adde,

Qua potero Pindum scandere lege? Echo: Lege.

Hoc quoque, Nympha, doce: soleat quid gignere carmen

Divinum? Echo: Vinum. Bella videre mihi

At quae pernicies animis dira? Echo: Tra. Sed ultra

Numquid obesse solent jurgia, clamor? Echo: Amor.

Immodicus quoque Baechus obest, et criminis hujus

Accusanda etiam num Cytherea? Echo: Rea.

Vah! Meretrix altas mentes premit: Ergo Camoenis

Non est conveniens sordida Laïs? Echo: Ais.

Gratane tecta Diis civilia? Echo: Vilia. Recte.

Phoebus amat sylvas, pascua Phoebus amat.

Vis sola in sylvis abeat mihi vita? Echo: Ita. Sed quae

Inveniam ruri prandia solus? Echo: Olus.

O, vitam innocuam! Phoebeos livor olores

Mordeat ipse sibi pectora laedit. Echo: Edit.

Desino. Sed num gratus ero tibi, Nympha, futuri

Ad te si redeam tempore Veris? Ech. Eris.

Ergo vale, tecum posthac mea Musa loquetur

Plura, sacrum montem cum superabit. Echo: Abit.