Alle de werken. Deel 1

[p. 206]

Sufficit una.
(Een is noodig.)

Als het entjen is geset,
Alle tacken doen belet;
Daerom, wat ter sijden groeyt,
Dient ten naeusten afgesnoeyt;
Maer dat na den hemel wast,
Daer op dient te zijn gepast;
Want dat in der hoogten sweest,
Dat is, dat de vruchten geeft.

Rechte stamme, Christen mensch!

O, besnijt u aertschen wensch!
Wat behaeght u dit en dat,
Groote staten, groote schat?
Ach! dat al is anders niet,
Als dat van ter zijden schiet,
Als dat enckel hinder doet,
Datje niet en wort gevoedt;
Datje, met een volle sucht,
Niet kunt stygen in de lucht;
Weert dan van u gave stam,
Al wat u het voetsel nam.

Siet, dit is de ware leer,

Een is noodigh, sonder meer.

Sufficit una.

Funditus haerentes extirpet in arbore ramos,

Quisquis adoptivae germina srondis amat.

Funditus ille vagos animo deturbet amores,

Germina legitimi quisquis amoris amat.

Ut bene legitimi constent tibi foedera lecti,

Tollenda est animo turpis amica tuo.

Una voluptatis partem ferat, una doloris,

Una tibi lecti sit comes, una cibi:

Cum satis una domus, coquus unus, et una catella,

Cur fera det sociam quae sociata tibi?

Sufficit unum.

Quid mihi vobiseum est, humiles mala pondeva rami?

Vos aliquis lateri demetat ense meo:

Nulla datis, vel si qua datis, non mitia poma,

Non pyra, non vobis aurea mala rubent.

Ille mihi, recto qui tramite vergit in astra,

Surculus ille mihi solus alendus eris.

Dummodo se mihi det, tollat Deus, omnia tollat,

Tollere me prohibet quidquid in astra caput.