Alle de werken. Deel 1

[p. 205]

Met soet te spreken
Is 't hart te breken.

phyllis.

Dat ghy my leert voor 't alderlest,
Is, mijns bedunckens, verr' het best.
Nochtans soo wou mijn vader wel
My gheven aen een out ghesel,
Alleenlijck om sijn ghelt en goet;
Maer 't is gansch teghens mijn ghemoet.
Wat raet nu, liev', om dit t'ontgaen?

anna.

Stelt u noch stuer, noch bitter aen,
Weest heus van monde, zijt niet straf,
Om hem yet wes te dringhen af:
Want sulcx te doen, is deught noch eer;
Oock soo vermagh de heusheyt meer
In dese saeck, en over al,
Als eenigh onbeleeft gheval.
't Eerbiedigh spreken is u nut;
Dat is het maeghdelijck gheschut,
Dat is den hamer, en de kracht,
Waer door een steenigh hart versacht.

Hoe stijf ghy den pijn-appel stoot,

Hy hout ghesloten sijnen schoot,
Nochtans soo sal hy open gaen,
Soo ghy hem stil by 't vier laet staen.

Al waer ghewelt niet op en hecht,

Dat brenght beleeftheyt wel te recht.

claud.

.... Peragit tranquilla potestas
Quod violenla nequit.

Horat. 3. Car. 4.

Vim temperatam dij quoque provehunt
In maius; ijdem odêre vires
Omne nefas animo moventes.