Die jockt,
die lockt,
Wat kleyns koomt my noch int ghedacht',
Daer op nochtans wel dient geacht:
Veel tacke-teylens, hant-ghespel,
Veel terghens aen een jonck-ghesel,
Wat steken in sijn kleedt, off bedt,
Dat heeft'er veel ghebracht int net.
Als 't meysken werpt met groen of nat,
Dat is geseyt: koomt, foolt my wat.
O, 't is een sorghelijcke vreught,
Te jocken met de dertel jeught!
'k Sagh laetst (en 't koomt hier nu te pas)
Een meysken, door het groene gras,
Gaen plucken bloemkens hier en daer,
Daer in sy wert een bye ghewaer.
Het soete kint had spelens lust,
Dies liet sy 't beesjen niet in rust;
Sy greept, sy neept, waer 't liep, off weeck,
Tot dats' int leste kreegh een steeck.
Doen riepse deerlijck: fel ghedrocht!
Een maeght, die maer wat spels en socht,
Is door u prickel soo ontstelt,
Dat haer teer maeghden-vleesken swelt.
Door spel verjaechtmen wel verdriet,
't En dient nochtans de meyskens niet.
Malo me Galatea petit, lasciva puella,
Et sugit ad salices, et cupit antè videri.
Addit se sociam, timidisque supervenit AEgle
AEgle Naiadum pulcherrima, iamque videnti
Sanguineis frontem moris et tempora pingit,
Ille, dolum ridens, quo vinenla neetitis, inquit,
Carmina quae vultis cognoscite, earmina vobis,
Huic aliud mercedis erit.
|
|
Auteursrechtvrij