Alle de werken. Deel 1

[p. 152]

Eerst al te net.
daer na een slet.

anna.

't Is dan, gelijck ghy selfs wel siet,
Voor ons het meeste voordeel niet,
Het zeyl te setten in den top,
En ons te seer te proncken op.
Het manne-volck, ghelooft'et vry,
Weet immers alsoo wel als wy,
Wat onder ons al omme gaet;
Dit hoord' ick onlanghs aen den praet
Van seker out en eerlijck man,
Als hy sijn reden dus began:

De perse-boom, wanneer die bloeyt,

Ist schoonste dat in hoven groeyt,
Soo langh haer bloem is nieu en vers;
Maer gaet doch eens besien de pers,
Wanneer haer bloeysel valt en speent,
Sy staet verlept, verslonst, verqueent,
En sieter uyt 'k en weet niet hoe.
Dien boom pass' ick dees meyskens toe,
Die staêgh, met een verweenden schijn,
Soo aerdigh op-gestreken zijn:
Want vrijsters altijt even net,
Soo haest ghetrout, soo haest een slet;
En, soomen daeghlijcx siet, en vint:
Die dickwils spieghelt, selden spint.

Vives de chris. Foemin: lib. 1.

Non splendebit vestis, at nec sordebit: non erit admirationi, sed nec sastidio. Mundus muliebris, nominatur carum ornatus, quo mundicies significatur, nou artiscium vel opulentia.

idem cod. Loc.

In vestibus praecipiendum est, ne sint delicatae aut preciosae nimium; sed sine sordibus, sine labe. Nescio quemadmodum mundicies animi corporis gaudeat mundicie.