Alle de werken. Deel 1

[p. 145]

Qui a une chouette prend des autres oiseaux.
(Met een lok-vink vange men andere.)

Ach! wat heb ick met verlangen

Menighmael hier op gelet,

Hoe ick vogels mochte vangen

Met dit eygen vincke-net;

Maer al wat ick heb begonnen,

Wat ick immer heb bestaen,

Noyt en heb ick iet gewonnen,

Noyt en heeft'et wel gegaen;

Dan had ick te bloot geseten,

Dan begon ick al te vroegh,

Dan had ick de slagh vergeten,

Dan en trock ick niet genoegh,

Dan was 't al te stueren weder,

Dan te klaren Sonne-schijn,

Noyt en quam'er vogel neder,

't Scheen het wilde nimmer zijn.

Vraeght'er iemant nae de reden,

Waer aen dat het schorten mocht?

Geensins aen mijn rappe leden,

En noch minder aen de locht.

Macker, hoort eens sonder jocken,

Hoort den gront van mijn verdriet:

Vincken moeten vincken locken,

Sonder vincken vanght men niet;

Vincken heb ick nu gekregen,

Daer ick mede vincken magh,

Nu soo komt'er vinck gesegen,

Daer men eerst geen vinck en sagh.

Dit, o vrient, dit moetje dincken,

Anders zijt ghy my te dwaes:

Niemant vinckt'er sonder vincken,

Niemant vist'er sonder aes.

calp. Eclog. 7.

O utinam nobis non rustica vestis inesset!
Vidissem propius mea numina, sed mihi sordes
Nudaque paupertas, et amaro fibula morsu
Obsuerant.

juvenaiis sal. 3.

Hand sacile emergunt, quorum virtutibus obstat
Res angusta domi.