Alle de werken. Deel 1

[p. 140]

Quaem 't,
ick naem 't.

phyllis.

Hoort doch, wat my koomt int ghedacht:
Ick hebb' onlanghs gehoort de klacht
Van een, ons wel bekende, maeght,
Niet leelijck, maer soo wat bedaeght,
Die by een Roosken haer gheleeck,
En sprack, ghelijck als ick nu spreeck:

Als eerst dat jeughdigh purper-root

Quam puylen uyt mijn teeren schoot,
Doen stont ick vast op mijnen steel,
Wie my genaeckte was te veel;
Ick schrabd', ick prickt', ick quetst', ick stack
Een yders hant die aen my track:
Maer doen mijn jeught en glans verdween,
Viel ick, nau aen-geraeckt, daer heen:
Ach! die met een beleefde hant,
Tot een bemint en weerdigh pant,
Voor desen niet wou zijn gepluckt,
Word' nu met voeten onder-druckt,
Ay my! die eerst-mael niet en wou,
Wat ist dat ick nu niet en sou?
Te wesen weyg'righ, prat, en steegh,
En dee noyt jeughdigh meysken deegh;
Want, als den rimpel koomt int vel,
Indien het quaem, sy naeme 't wel.

montagn. lib. 3. cap. 5.

L'amour ne me semble propvement et naturellement en saison, qu'en l'aage voisin a l'enfance, et la beauté non plus.

ronsard.

L'aage non meur, mais verdelet encore;
C'est l'aage seul, qui me devore
I.e coeur d'impatience atteint.