Alle de werken. Deel 1

[p. 134]

Haestighe spoet
is selden goet.

anna.

De trou-sucht is een slim gebreck,
't En lijt noch uytstel, noch vertreck;
Het komt soo 't wil, het gaet soo 't mach,
Van raet of reden geen gewach;
Want 't meysken, met dees koorts bevaen,
Wil met den ruyter dolen gaen.
Nochtans te licht'lick jae geseyt,
Wort al te swaerlijck na beschreyt.

Ghy, weest niet schootich in de min,

En schoon ghy wilt, hout u wat in;
Weet, dat een haest-bereyde maeght
Selfs aen den minnaer niet behaeght:
Want krijght hy licht'lick dat hy socht,
Hy vreest terstont te zijn bekocht;
Oock waer de vrijster is te vlugh,
Daer gaet den minnaer licht te rugh.

Een die het spit draeyt al te ras,

Went al veel eer de spijf' in d' as,
Als hy 't gebraet maeckt gaer en goet.
Te veel gehaest, en maeckt geen spoet,
Dus al die Venus spit om went,
En wenscht een goet en spoedigh ent,
Verhaest u niet, dat is u best:
Die sich verhaest, koomt alderlest.

ovid. 3. Fastor.

Nubere si qua velis, quamvis properabitis ambo,
Differ, habent parvae commoda magna morae.

seneca.

Mora omuis odio est, sed sacit sapientiam.