Dat sich kan droopen, is best te koopen.
Ick hebbe goet verstant van al de keucken-streken,
Dies kan ick van gebraet en van gesoden spreken;
Wel, hoort dan eens een woort, en neemt'et vlijtigh aen,
Al komt'et van een kock, het kan oock verder gaen:
Indien u vet ontbreeckt om uw gebraet te droopen,
Soo wacht u, watje doet, van mager vleys te koopen;
Een blauwen schapen-bout en wil geen schralen heert,
Maer vleys dat mager is, dat eyst een vetten weert.
My dunckt, beminde vrient, ghy sijt niet wel te vreden,
En seght (nae dat het schijnt): dit sijn maer keucken-reden;
Ick bidde, neemt gedult en swijght een weynigh stil,
Ghy sult'et haest verstaen waer dat ick henen wil:
Al spreeck ick, lieve maet, alleen maer van het koken,
O vryer, let'er op, het is tot u gesproken;
Het is een korte les, u dienstigh in de min,
U dienstigh boven al omtrent het huysgesin:
Kont ghy een teere maeght niet bieden goede dagen,
Al wat ick bidden magh, soo wacht'et haer te vragen;
Want, sooje my gelooft, die vry dit ambacht kan,
Het vleys dient vet te sijn, of boter in de pan:
Soo ghy mijn raet veracht, en wilt noch efter trouwen,
Ick stel het voor gewis, het sal u namaels rouwen;
Ey! wat een slecht beleyt, en wat een mal bedrijf;
Om één lid wel te doen, soo lijt het gansche lijf!
Quam miser iste Coquus, eni nil pinguedinis olla
Servat et assanda est cui malè pasta caro!
Non illi grato redolet nidore culina,
Splendida non liquido lingitur offa garo.
Quam miser iste Procus, cui nil habet area, cuique
Culta puella domum, sed sine dote, venit!
Ille quidem laetas numerat pro tempore noctes,
At miseros poterit quis numerare dies?
Ergo, puer, totis haee dogmata conde medullis,
Vivere ni dura conditione velis:
Macra foris ne sume, domi si pinguia desint;
Si bonus esse Coquus, si Procus esse velis.
|
|
Auteursrechtvrij
