Alle de werken. Deel 1

[p. 135]

Libeat, quod est necesse.
(Schikt u naar de gelegenheid.)

Wanneer de vogel is verstelt,
En staet en huppelt op het velt,
Met stricken om het been gevat,
Soo wort hy des te lichter mat,
Soo lijt hy des te meerder pijn,
Vermits de banden enger sijn;
Want, hoe hy meer en harder springht,
Hoe dat het garen harder dwinght:
Dus blijft hy, nae een langh gebaer,
Ten proye van de vogelaer.

Indien dat noot of tegenspoet

Komt iemant prangen aen den voet,
Die maecke niet te grooten druck,
Maer buyge naer het ongeluck:
Want die het leet onwilligh draeght,
En wort maer des te meer geplaeght;
Maer die hen voegen naer het pack,
Gevoelen minder ongemack.

Dum cadit in pedicas, quas callidus abdidit aueps,

Clausaque captivo crure tenetur avis,

Saltat, et insanis clamoribus aëra complet,

Nec minus alarum verbere pulsat humum.

Quid facis, inselix? aut quid tua erura satigas?

Vinela reluctantem te magis areta premunt.

Difficili si forte loco te vita locavit,

Munus et hand aequè conditionis obis,

Perser, erit medicina tuis patientia damnis,

Perser, erit levius quod benè fertur onus.

egesip. lib. 11. cap. 9.

In ipsis agrestibus seris aretislima vinela, si se excitent, imprimunter; si quieseant, relaxantur. Nihil enim tam exasperal servorem vulieris, quam ferendi impatientia.

seneca:

Necessitatis non aliud effugium est, quam velle quod ipsa petit.

idem:

Gravia seite serentes minus laedunt.

gfllius:

Feras, non eulpes, quod vitari non potest.

arn. ferron.

Necessitati parere semper sapientis est habitum.