Men kan 't verstaen,
oock sonder slaen.
Dees uwen raet vought noch betaemt
(Mijns oordeels) niet der maeghden schaemt',
Als yemant maer van trouwen spreeckt,
Een eerbaer root ons heel ontsteeckt:
Wie sal 't dan sijn, die seggen kan,
Knap Moer, siet uyt, ick wil een man?
't Gebreck der maeghden is een saeck,
Die wilt verstaen zijn sonder spraeck.
Ofschoon het uyr-werck niet en slaet,
Wanneer de wijser maer en gaet,
Men onderscheyt, oock sonder slagh:
De uyren van den ganschen dagh:
Wanneer een maeght soo hooge wast,
Dat haer des moeders heuycke past,
Off koomt tot jaren dry-mael ses,
Dit zy u, vader, voor een les,
Dat aen u dochter wat ontbreeckt,
Hoe-wel sy niet een woort en spreeckt.
Denckt vry, dat haren fieren tret,
Denckt dat haer doucxken wel geset,
Zijn als de wijsers van de smert,
Die haer van binnen schuylt int hert;
Denckt vry, dat aen een rijpe maeght
Wat hapert, schoon sy niet en klaeght.
Culpandus est pater, qui filiae, tumidâ jam virginitate, de marito non prospicit, unde rectè Ignatius antiquus Theologus: matura virgo, inquit, rugas aniles ne exspectet, quae patrem, ut viro locetur, tacité etiam rogat. - Hinc bene claud.:
Nilis interea maturae virginis aetas.
Urgebat patrias, suspenso principe, curas
Auteursrechtvrij