Alle de werken. Deel 1

[p. 126]

Hout den brant,
in den bant.

anna.

Nu sie ick klaerlijck, dat ghy haet
Ons soeten, vryen, reynen staet.
Wel aen dan, nu ghy immers wilt
Gaen treden in het groote gild',
Ten minsten, eer dat ghy begint,
Met rijp gemoet u wel versint,
En tracht met reên te binden in
Uw kalver-liefd' en dertel min:
Beloont uw jeught met goet bestier,
Gelijck den kuyper doet sijn vier,
Die 't selve met een yser dwinght,
Soo dattet niet ter aerd' en sinckt,
Maer doetet branden recht en hoogh;
Ghy, doet niet op uw eygen oogh,
Maer, voor het eerst, uw moeder seyt
Al wat u op het herte leyt,
Die sal u saeck, met beter gront,
Dan uwen vader maken kont;
En, ingeval ghy zijt bequaem
Om van een vrouw te dragen naem,
Soo sal uws vaders wijsen raet
Wel sorge dragen, t' uwer baet,
Om u te vinden uyt een man,
Die 't huysgesin besorgen kan.

cic. 1. Offie.

Homines tanquam in gyrum rationis, et doctrinae duci oportet.

cyprae. tract. de Sponsal. cap. 3.

Tutores, id est, siue Pater, siue Avus, siue Frater puellas antiquitus despondere solent, idque optimo jure et hodie receptum est; cum ob alia, tum ob sexus fragilitatem et verecundiam: unde apud Euripidem Hermione cum eam uxorem peteret Orestes: Patris est, inquit, mea tractare sponsalia, non meum.