Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen
(1694)–Joannes à Castro–
Auteursrechtvrij
[pagina 299]
| |
98. Sinne-beldt. Die in een schip oft light oft staet,
Denkckt selden dat hy voorder gaet.
ONs levens wegen hier, die kort zijn, maer lanck schijnen
Beplant met aerbeydt, en met droefheydt, en met pijnen
En noch verstaen wy niet, waer toe ons dient al't quaedt?
't Is om te wéten, dat hier niemandt stil en staet.
Op dat gy niet naer 't quaedt des levens sout verlangen,
Noch aen 't bedrieg'lijck soet, u selven mocht verhangen
Oock sonder schroom van't eyndt. 't welck u volght op den hiel
En licht'lijck u verrast tot naer-deel van u ziel.
Dit is het zédich, dat ons Sinne-beldt wilt thoonen,
Dat wy, die in den wech van 't sterf'lijck leven woonen;
Hier vaeren als in't schip, dat altijdt voorder gaet,
Oft gy daer op dan licht, oft sit, oft gaet oft staet:
| |
[pagina 300]
| |
Eer dat gy 't weten kont, den tijdt die is verschenen
Die u was vast-gestelt, en als een droom verdwenen,
Het schip komt aen het landt, den schipper die leyt aen:
Zijt gy dan niet bereydt? hoe sal 't met u vergaen,
Als gy moet rekeningh van heel u leven geven,
Daer gy ten achteren, soo veel zijt schuldich bleven,
En nu betaelen moet oock tot de leste duyt,
Daer gy geen borgh meer vindt, nu u crediet is uyt?
Nu is 't te laet beklaeght, dat gy de seker jaeren,
Tot deuchden u geleent, hebt ijdel laeten vaeren,
En die in ledicheydt en boosheydt hebt vertijdt:
Al wordt gy nu verdoemt, gy selver d'oorsaeck zijt.
| |
Breeder verclaeringhe op het selve.WEynigh menschen sijnder besorght om wel te leven, maer veel om langh te leven, daer het aen een jeder gheschieden kan wel te leven, maer niet langh te leven, die nochtans om eeuwigh te leven in 't leven gekomen zijn het welck gheenen sekeren standt en heeft, en om den grooten schat van het eeuwigh leven niet te verliesen, soo moet men de kortheydt vanden vliegenden tijt, die niet anders en is, als den H. Aug. leert: Ga naar voetnoot(a) als alleen het tegenwoordich, en dat wel te betrachten, waer ghenoech, om teghenwoordigh en altijdt bereydt ghevonden te worden, ghelijck den Apostel ons vermaent tot alle deugden en dat in alle stonden, om dat den tijdt niet en is als den tegenwoordigen stondt, daer ghy van den naer-volgenden geene sekerheydt en hebt seggende: Ga naar voetnoot(b) Dum tempus habemus &c. Nu wy tijdt hebben, laet om goedt doen tot een jeder. Hier toe zijn wy dan als in een af-loopen- | |
[pagina 301]
| |
de waeter van ons leven t' scheep gestelt, om haest aen boort te komen van het eeuwigh leven: al waer wy als gevangen sitten en nergens konnen ont-vluchten voor dat wy aen-leggen aen het huys des eeuwigheyts, midts dat wy daer-waerts vaeren en seker sullen komen, doch on-seker wanneer, dat alle oogen-blicken geschieden kan. Denckt dan met wat een voor-dachtigheydt wy ons tot dien ooghen-blick moeten bereyden en bereydt houden, daer ons soo veel aen-gheléghen is: Het gheviel dat gy quaemt in eenen kercker daer eenen boos-wicht op den hals sittende heel dertel en on-gheschickt waer, die niet en dede dan drincken en schincken, tuysschen, kijven en vechten; al weet hy seker dat hy sal moeten sterven, maer alleen om dat hy niet en weet den tijdt als hy sal uyt-geleyt worden tot het gerecht: sout ghy u niet verwonderen over de on-achtsaemheydt ende vermetentheyt van soo eenen mis-daedigen, die geen achter-dencken en heeft voor dat hy de doodt voor oogen siet? Met reden dan moghen wy wel in ons levens-schip, daer wy al ghevangen op den hals in sitten, ons quaedt tijdelijck beweenen: want daer en is niet dat ons beter van boosheydt doet schroomen als de doodt, waer van het vonnis soo tijdeloos gesproken wordt. Soo dat David, daer toe bereyt zijnde, badt. Heere: Ga naar voetnoot(a) leydt mijne ziel uyt den kercker: Dat veel niet naer volghen die hier hun verblijfplaets willen maecken om hier te mallen in wellusten, niet eer denckende op het sterven, dan als zy daer toe van de Justitie uyt-geleydt worden. |
|