Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 284]

93. Sinne-beldt.

Den Hert gejaeght, 't gevaer ont-vliedt:
Die aen 'tfenijn sich vyandt biedt.

DEn langh-gebeenden hert, in 't jaegen de genuchten
Vreest voor de honden niet, die hy licht kan ont-vluchten

Door sijne snellicheydt, ten waer hy wierdt verrast,

Waer om hy, noyt gerust, wel op sijn hoede past,

Oft anders soo hy niet vlucht-veerdich wirdt bevonden,
Soo wirdt hy soo van stondt verscheurt en gants verslonden

Van sijn bloedt-dorstige vervolgens, die het hert

Op-sloeken in hun maegh, daer het begraeven werdt.

En sult gy traegen mensch, gejaeght van helsche honden,
Niet veerdich tot de vlucht en sorgh-loos zijn gevonden?

Wordt gy van hun verrast en gulsich op-gesloeckt?

Die in't gevaer niet waeckt, self sijn bederf versoeckt.

[p. 285]

 

Den herdt van aerdt seer goedt en weerdich om te prijsen,

 

Kan ons de zedigheydt uyt sijne deucht aen-wijsen:

 

Want hy een vyandt is van 't doodelijck fenijn,

 

Die met den asem doet de slangen vluchtigh zijn,

 

En kan hun uyt hun hol, soo flou en macht'loos vinden,

 

Dat hyse sonder moeyt met tanden kan verslinden.

 

Dit is een leeringh, die ons dienen kan tot deucht:

 

Waer uyt gy oock die sin der boose leeren meucht.

 

Van menschen, die verkeert soet-mondich u soo feemen,

 

En niet u sprekende hun woorden over-seemen,

 

Dat zy 't geheym uws herts doen komen aen den dach;

 

Het welck tot u bederf hun oorsaeck geven mach.

Voorder aen-merckinge op het selve.

ICk en wil hier den goeden aerdt vanden hert tot leeringh van on-deught niet voor-stellen, die ons een voor-beldt kan wesen tot soo veel deughden, ende ten eerst, die uyt de natuer bequaem tot het vluchten gheschaepen schijnt, scherp van gehoor, altijdt op sijn hoede, om sijne vervolgers eerder te ont-vliegen als te ont-loopen, het welck ons genoechsaem tot eene zedige leese had konnen dienen, die de lichte beenen noch de bequaemheydt tot het vluchten van den hert niet en hebben, en nochtans niet minder naer-ghejaeght worden van de helsche honden tot ons bederf, en daer by noch sorge-loos leven, die soo licht konnen verrast worden. Daer en boven den hert als hy vervolght wordt en in gevaer geraeckt, nemt sijnen toe-vlucht oock wel tot menschen, die hem konnen beschudden, ghelijck het blijckt inde hinde van den H. AEgidius, die vervolght zijnde vande Koninghlijcke jacht haeren toe-loop nam tot den H. Abt die haer be-

[p. 286]

schermde; daer wy boose menschen naer-gejaeght ende vervolght vande jacht des duyvels in groot ghevaer van ziel en lichaem: nemen wy onsen toe-vlucht tot Godt die ons helpen kan? Ick en sal niet lieghen, soo ick segh tot onsen doodt vyandt den duyvel selver om door sijne bloedt-dorstighe tanden vernielt worden: Nemt het geval, jemandt wordt bestolen met groot verlies: wat hier ghedaen? men nemt sijnen toe-loop tot superstitie men doet den temst draeyen om den dief te ont-decken oft men gaet tot den waerseggher die den dief weet aen te wijsen om sijn gestolen goedt we'er te krijghen, dit ghelooft den slechten mensch, en gaet selver by den duyvel te biechten, die den vaeder der logens is, daer den onnooselen beticht wordt, die gy voor den dief houdt, dat gy niet kont bethoonen, soo blijft gy niet alleen van goedt en gelt maer oock van u ziel berooft. Voorder wat konde den herdt ons beter leeringh geven tot de deught; als dat hy uyt sijnen aerdt eenen vyant is van het fenijn, het selve uyt sijne schuyl-hollen treckt, vervolght ende vernielt; soo wie desen aerdt in het goede wilde naer-volghen en niet in het quaedt? Is het niet den mensch, die sijn eygen sondigh fenijn mindt en aen het hol van sijn gewis met den Hert met werme traenen moest versuchten, en alsoo de verborge slangen, ick segh, de schuylende sonden van sijn hert doen aen den dagh komen, om die met de tanden van leet-wesen te verscheuren, te vernielen en te dooden? Wat konde zaeliger van den Hert geleert worden? doch hy treckt uyt sulcken goedt sijn verkeerde lessen: want gy seer te vreesen is, die aen het hol van uwe ooren soet-mondigh komt blaesen, niet om het fenijn, maer u geheym uyt u hert aen den dagh te doen komen, om u daer mede naer de handt doodelijck te beschaedigen.