Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 269]

88. Sinne-beldt.

Noyt voghel sonder pluymen vlieght;
Maer erm en trots sich self bedrieght.

OM in 't geselschap eens vermaeckelijck te wesen,
Al waer veel vraegen zijn seer geestich op-geresen:

Soo wierdt daer voor-gestelt; oft eenen voghel van

Sijn pluymen naeckt gepluckt, alsoo noch vliegen kan?

Waer op geantwoordt wirdt: neen, en dat om de'es rede,
Dat niemandt jet en kan, oft heeft de macht waer mede.

Geen voghel pluyme-loos kan vliegen door de locht,

Hy springht wel licht eens op; maer wordt soo ne'er-gebrocht,

Soo hy geen pluymen heeft, al heeft hy drift tot vliegen
Vyt in-geboren aerdt, den drift sal hem bedriegen.

Een ander seyde, dat het selve kost geschi'en,

En dat hy menich-mael had selver sulckx gesien;

[p. 270]

 

Wanneer men savonts kan de vledder-muys aen-mercken,

 

Te vliegen door de locht met pluyme-loose vlercken:

 

Maer dit en geldt niet: om dat een vledder-muys,

 

Geen' vogel is des lochts, maer vuyl-gediert des huys.

 

Waer op ons Sinne-beldt, oock seyde, 't kost geschieden;

 

Om ons, door haer bethoon, daer van een les te bieden

 

Van zedicheydt; als zy door vogels on-beveert,

 

Verstaet de voghel trots, daer 't al is op-gesmeert.

 

Dat zijn de vogels die nu pluyme-loos noch vliegen,

 

Die konstich leven nu met liegen en bedriegen,

 

En blijven even trots, al zijn zy arm als Iob,

 

En vliegen Pluyme-loos met op-gheblaesen kop.

Verclaeringh op het selve.

INde on-ghestadighe wereldt verthoonen sich veel wondere dieren die men wel voor monsters vande natuer magh houden. Sout ghy u niet verwonderen te sien inde wereldt dat daer menschen ghevonden worden, die in hunnen mondt, in plaets van een sachte tongh voeren een scherp-snijdigh sweert? David heefter sulcken gekent, vande welcke gy seght: ^(a) Linqua eorum &c. Hun tongh is een scherp-sweert; en datter oock wel menschen zijn met twee tonghen en twee herten, bethoont op andere plaetsen, die Godt verfoeyt by den Wijsen-man: ^(b) Vae duplici corde &c. VVee dobbel van herte, die men wel magh by de zee-botten verghelijcken, die op de borst wit zijn, en swert op den rugghe, daer om leght-men-se met den rugghe om leegh inde schotel. om dat zy wat aen-sienelijcker souden schijnen: soo oock den duyvel dient ons de boosheydt voor met een wit schoon gelaet van aen-genaemheydt, maer haer verworpe pijnlijckheydt sal eerst ten eynde voor den dagh komen: van sulcken en

(a) Psalm. 56.

(b) (b)Prov. 8. in Eccl. 2.

[p. 271]

dierghelijcke monsters is de werelt vol; maer onder al dese monsters, soo steckt uyt het monster, dat den Wijsen-man seer behaet, en is het beclaeghelijckste: ^(a) Pauperem superbum: den hooveerdighen armen: ghelijck het monstreus is, den pluyme-lossen voghel te vlieghen, sulckx is oock eenen armen die trots en hooveerdigh is: het is een monster vande wereldt, die niet en heeft noch en kan noch vermach, wilt nochtans een jeder verachten en te boven vliegen en wandelen ^(b) in magnis & mirabilibus super se: in saecken die groot zijn en wonderlijck boven hem, al wat hy door bequaem-middelen niet vermagh, dat doet hy listigh. Wilt hy ghekleedt zijn, om neven een ander rijckelijck te verschijnen, daer toe weet hy wel met vyf te koopen oft met bedrogh af te borgen sonder betaelen: hy is uwen grooten vriendt om aen u taefel te geraecken, en derft u oock wel weder te gast nooden en den rijcken spelen, en beschinken u met alle soorte van wijnen: soo gheschiede het eens met eenen van dien slach erm en hooveerdigh, die sijn ghenoode gasten in het beghin vande taefel, dede verscheyde wijnen proeven, hun vraeghende, den welcken hun het beste monde, om daer aen te houden? maer hy en hadde sijnen jonghen van te vóren niet wel onder-wesen, want hebbende in den kelder dry oft vier potten met verscheyde wijnen doen setten, ende den jongh geseyt tapt van het eerste vat, dan sult ghy van dien pot haelen ende voorts ghelijck zy in 't getal staen: soo begostmen dan te drincken en te eten, maer het was haest gedaen den pot was uyt en den weert seyde aen den jongen gaet tapt van 't eerste vat, den jonghen seyde: den pot is uyt: en het vlieghen pluyme-loos was ghedaen en met ghelach vergaen.

(a) Eccl. 25.

(b) Psalm. 130.