Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 254]

83. Sinne-beldt.

Als sich 't verbeldt niet wel wijst uyt
Dan schrijft-mer op, wat het beduyt.

EEn huys soo eerst vol-bouwt, naer volgens het gewennen
Soo gaf den eygenaer (om 't selve t' onder-kennen

Van d'andere) den last; dat daer een uyt-hangh-berdt,

Verbéldende een Duyf, daer op geschildert werdt.

Op dat het huys met naem van Duyfken soude heeten
En soo van neringe vermaert, elck een sou weeten

Dat 't Duyfken wel versien van waer seer goeden koop,

Sou winnen van het volck het meeste toe-geloop.

Maer nu dit uyt-hangh-berdt geschildert uyt sou hangen;
Elck een liep daer-waerts met nieus-gierigheydt bevangen:

Maer niemandt van hun al kost kennen wat een beldt,

Daer op geschildert was, en jeder voor-gestelt,

[p. 255]

 

Dat eer moght by een' uyl als duyve zijn geléken:

 

Waer op den schilder sprack: wat valt hier op te spreken?

 

't Belangh en is niet groot: kent gy het Duyfken niet?

 

Ick sal 't daer schrijven op, dat het een duyf bediet.

 

Het zedigh, dat ons beldt van sinnen wilt aen-wijsen,

 

Dat eenen Christe-mensch van naem, niet is te prijsen;

 

Als hem de Christe-daedt niet kennelijck en thoont,

 

Dat hy geen' uyl en is, maer 't duyfken in hem woont.

 

VVat baet het dat wy zijn voor Christ'nen op-geschreven,

 

Daer wy als heydenen veel godde-looser leven?

 

VVie wil dan neringh doen met waer van 'themels-rijck

 

En voeren Duyfkens naem, en d'uylen zijn gelijck?

Breeder uyt-legginghe.

MEn leest van Alexander den grooten, dat soo hy eens eenen kleyn-moedigen ende bleeuwen soldaet sagh onder sijn volck, hem dede vragen hoe dat hy genaemt was; en verstaende dat hy Alexander hiet: met grooten af-keer ende on-weerde, hem dede aen-seggen, aut nomen aut rem, dat is, oft hy soude den naem af-leggen, oft de daedt aen-nemen van moedigheydt, weerdigh aen eenen Aleander. Ick gheloof: waer 't dat Christus selver den Revue quam doen van sijn volck ende hun af-vraeghde, hoe zy genaemt zijn? verstaende dat zy met den selven naem van Christus voerden ende Christenen hieten? hoe soude hy niet on-stelt wesen, als hy niet een schaduwe van een Christe-mensch in hun en sou bespeuren? want die heden eens wilde een Christe-mensch naer 't leven uyt-schilderen en met Christo doen vergelijcken, ick geloof dat eenen uyl by een duyve vergeléken, on-gelijck meer soude over-een-komen als eenen tegen-woordigen Christe-

[p. 256]

mensch met Christo, die behalvens den naem niet eygens met Christo heeft, en sonder naem met Turcken en Heydenen beter sou over-een-komen, en niet veel schillen, als by het habijt: soo dat de voor-seyde waerheydt vanden Propheet Simeon naer de geboorte Christi hier noch wel plaets grijpt: dat Christus gestelt is ^(a) in signum cui contradicetur: in een teecken daer tegen-geseyt sal worden, en om dit te beproeven: soo haest ons Christus den wegh des levens wilde aen-wijsen met waerheydt sonder bedrogh, die sich selve noemde: Ego sum via veritas & vita, ick ben den wegh de waerheydt en het leven, ende vervolgens, sijn leven selver was het teecken van die hem souden volghen tot het leven der saeligen: soo dat de Engelen soo saen hy geboren was, dit teecken hebben aen-gewesen de herders waeckende op het veldt, segghende: ^(b) Dit sal u-lieden een teecken zijn, ghy-lieden sult vinden &c. Wie en siet niet dat al de Christene menschen sich tegen stellen aen de armoede van Christus, ende teghen segghen aen alle sijn andere deughden daer Christus selver ons is in voor-gegaen? wie isser die zyn oydtmoedigheydt om-helst, sijne Suyverheydt betracht, Ghehoorsaemheydt bemindt tot de doodt des Cruys? hoe en seggen zy dese deughden niet teghen, als zy sich thoonen ghelijck Paulus betuyght: ^(c) Vyanden selver van het Cruys CHRISTI?.

(a) Luca 2.

(b) Luca 2.

(c) Philipp. 3.