Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 224]

73. Sinne-beldt.

Een voghel die ghevanghen singht,
Verstaet sijn leet niet, dat hem dwinght.

DIe sijnen vrydom heeft verloren, en gevangen
Sit ergens in een kot, en sal hy niet verlangen,

Om eens verlost te zijn, en in sijn vrijheydt weer

Her-stelt te mogen zijn naer eysch van sijn begeer?

Niemandt, die niet berooft en is van sijne sinnen,
Sal me'er den kercker als sijn vryigheydt beminnen.

Dat gy een vogeltjen siet vrolijck in sijn kot,

En is uyt wijsheydt niet, maer thoent sich daer in bot.

Daer het uyt sijnen aerdt is vry en los gebóren
Sich soo vergeten kan, als diën is verlóren,

Dat het om 't kleyn gemack van on-besorghden kost,

Gevangen blijschap thoont, al wirdt het noyt gelost,

[p. 225]

 

Wat leert dit Sinne-beldt tot onder-houdt van zéden?

 

Als datter menschen zijn, die meer vervremt van réden,

 

Als 't spraecke-loos gediert, die in hun slavernij,

 

Met meer genoegingh zijn, als on-gebonden, vry;

 

Sulckx zijn de Sondaers die het jock des duyvels kiesen,

 

En als de slaven die hun vryicheydt verliesen,

 

Genoodtsaeck zijn te doen al wat hun meester wilt,

 

Die hun met logen-tael in hun ellenden stilt,

 

Als hy hun voedt met hôp' van wel-list ende schatten,

 

Die zy hier nimmer-meer ten vollen sullen vatten,

 

't Sijn Vogels meer van d'aerdt als van het Paradijs

 

Die singen in hun leet, en daer-om oock niet wijs.

Voorder op het selve.

WIe sal ghenoeghsaem konnen bevatten de ellenden ende leedt der sondaers, die de ghevanghen slaven zijn vanden duyvel, en dat alle verdriet te boven gaet, dat zy daer toe, in al hun ellenden noch soo verblint worden, dat zy daer noch teeckenen van genoeghen in thoonen, ghelijck een ghevange vogheltje dat sijnen vrydom verloren heeft in sijn huysken noch is singhende: gelijck van hun geschreven staet: ^(a) Zy verblijden sich als zy quaelijck doen en hun verheugen inde alder-quaedtse saecken, soo niet eenen Paradijs-vogel, die een voor-beldt is van een rechtveerdigh mensch, niet alleen om dat dien vogel soo vervremt schijnt van d'aerde, dat hy oock geen pooten heeft om op d'aerde te rusten, maer eerder eenen hemelschen geest schijnt hebbende schier geen lichaem, maer alleen een ciercel van uyt-nemende schoone pluymen daer hy mede inde vryheydt vande open locht geduerigh vlieght, nemende sijn voedtsel uyt den douw niet veel daer toe noodigh

(a) Prov. 2.

[p. 226]

hebbende om de kleynigheydt van sijn lichaem. Desen vogel dan soo hy ergens ghevangen wordt, en sal sich niet vernoeghen berooft van sijn vryigheydt maer in tegendeel seer haest van droefheydt sterven, om dat hy geen gemeynschap met d'aerde kan maecken. O! Sondaer, waer 't dat gy uwen vrydom kende daer u Godt in geschaepen heeft, hoe beschaemt sout ghy wesen, siende een réde-loos ghediert van meerder réde te wesen als gy die met een rédelijcke ziel verciert, de selve door de sonde gevangen in de slavernij des duyvels gheworpen wordt, ende dat het erghste is, u daer in noch vernoeght, daer ghy moght met Godts gratie een heyligh mensch zijn, eenen paradis vogel, in het lichaem als sonder lichaem ghespijst van den hemel, aen-ghe-naem en schoon van deughde-véderen, die Godt ende den mensch behaeghen, en u vermaeck hebben inde vryheydt van op te vlieghen in den hemel met uwen on-gebonden geest? Waer 't dat gy u geluck kende? het sou u al te pijnelijck wesen in slavernij en ellenden te versuchten tegen uwen aerdt; en hier in is den sondaer berooft van sinnen, dat hy geloof geeft aen den Vaeder der loghenen, die toe-seght allen gheluck op dese wereldt; daer niet en kan gheluckigh zijn, dat met de hooghste ellende ghemengelt is. Daer en kan geen geluck in eenigh voor-deel van de werelt bestaen buyten de gratie Godts met doodelijcke sonde, die het hoogste quaedt is; alsoo en kan den sondaer noyt gheluckigh wesen, maer wel den ellendighsten; ghelijcker-wijs, eenen Koningh waer daer ghevanghen onder den Turck oft Barbaeren, voor slaef sou moeten dienen; soude hy den ellendigsten niet moeten wesen? oordeelt oock soo van den sondaer, en siet oft hy oock réde heeft in sulcken slavernij om vrolijck te singen.