Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 227]

74. Sinne-beldt.

Het treck-spel, om het sterckst' te zijn;
Bedrieght met val, niet sonder pijn.

HEt is een Kinder-spel, daer jongers 't saemen woonen
Malkand'ren roepen uyt, wie 't sterckst' is te betoonen

Maer meer om met bedroch, jemandt te lacchen uyt,

Die niet bekent en is, wat dat dit spel beduydt.

Men maeckt dan eene schreef, om eenen stock te trecken,
Daer zy de handt gelijck recht boven schreef toe-trecken

Van d'een en d'ander zy, en die eerst over-schreef

Den and'ren trecken kost, gewis den stercksten bleef.

Maer die het speeltje kan, in't sterckste van het trecken,
Die laet den stock los gaen tot groot gelach en gecken:

Waer door den anderen van achter over-slaet,

En soo door val beschaemt, tot spot van d'ander staet,

[p. 228]

 

Maer dat dit Sinne-beldt ons zedighs aen wilt wijsen;

 

En is geen kinder-spel, maer wel het spel der wijsen,

 

Niet tot bedroch oft spot: maer Godt niet tegen-staen,

 

Noch trecken tegen hem vermet'lijck inde baen

 

Van 't leven, daermen proef van stercke wel mach geven,

 

Maer nummer tegen Godt; doch trachten in ons leven

 

Getrocken door sijn macht, om hem te volgen naer,

 

Daer by ons hebben wilt, verr' buyten het gebaer,

 

En kennen ons te swack aen sijn almogentheden:

 

Want soo hy los liet gaen? soe vielen wy uyt reden

 

Van ons vermetentheydt, van achter over af:

 

Tot vreught der duyvelen in 't smoockich helsche graf.

Voorder aen-merckinge op het selve.

ONs leven magh ick segghen en is niet anders als vallen en op-staen: het welck lichtelijck valt, maer niet sonder moeyte kan op-staen en souden blijven ligghen uyt ons bedorventheyt; ten waer dat Godt ons als wy vallen tegen hiel, oft gevallen op-hief, die ons tot hem treckt door sijne gratie, verweckt door beloften van sijn on-eyndelijck goedt, dat alleen het waerachtigh goedt is, verbindt door sijn daeghelijcksche wel-daeden: wy in teghen-deel teghen hem om het sterckste vervallen op het logen-goedt vande wereldt, sonder aen-sien van het ghevaer van den swaeren ende on-voorsienelijcken val, die ons naeckende is: want als hy ons treckt, en dat wy teghen trecken: weet dat hy stercker is als wy, hy als ons laeten ont-schieten en achter over-vallen; wie sal dan de schult sijn van ons bederf? als wy selver; die anders willen als Godt wilt; ^(a) Qui vult omnes &c. Die wilt dat alle menschen souden salich worden &c. Het welck den sondaer niet en wilt,

(a) 1. Ad Tim. 3.

[p. 229]

niet tegen-staende dat hy al-om in groot ghevaer is, daer den wegh soo glibberigh is; wie en sal daer niet vreesen te vallen? als hy tegen Godt wilt trecken: wie en als niet vreesen den wil van Godt tegen te staen, en hem niet volgen, met een woordt te sondighen? daer Godt siende ons hert-neckigh teghen-trecken, den stock van sijn genaeden on-voorsins kan laeten schieten, en soo van achter-overvallen in de verdoemenisse: soo dat wy wel voor ons moeten sien, dat wy, die op den uyttersten boort ghevaerelijck staen, dat wy geenen schock en krijghen daer wy van boven neder-me af-vallen: daer David sich van beclaeghden seggende: ^(a) Impulsus eversus sum ut caderem: Ick ben gestooten en om-geworpen, dat ick vallen soude: maer daer in was hy geluckigh: daer wy ons niet moghen op vertrouwen, sed Dominus suscepit me: maer den Heer heeft my ontfangen. Doch laet ons eens dieper in-sien, om ons daer van te verhoeden, wie ons dien schock oft stoot gheeft? en soeckt dan niet weyt: ghy selver zijt oorsaeck van uwen val: gy en wilt niet dat Godt wilt, gy treckt teghen Godt, Godt die laet schieten, uwen wil gheneghen tot het quaedt, geeft u den schock, gy valt om dat gy wilt vallen; soo dat gy niemandt u bederf in het eeuwigh verdriet moet aen-teyghen, als u selven, dat gy verloren gaet is alleen om dat gy hebt ghewilt ghelijcker gheschreven staet: ^(b) Perditio [tua] Israel &c. De verderffenisse is uwe ô Israel, alleenelijck in my uwe hulpe.

(a) Psalm. 117.

(b) Osee 13.