Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 169]

57. Sinne-beldt.

Voeght maer een nul-o, by 't getal,
Siet hoe 't getal vermeerd'ren sal.

DAer Niet en komt van Niet, en dat Niet jet kan maken,
Dat sou wel licht 'tgeheym van ons Geloof aen-raken,

Daer wy gelooven, dat alleen Godt door sijn macht

Heeft uyt den grooten Niet de wereldt voort-gebracht,

Geschaepen al dat leeft, dat niemandt sal vermogen,
Die geenen Godt en is: soo moet dit zijn gelógen,

Dat Niet jet maecken kan: want Niet, en komt van Niet.

Ick staen dit alles toe, maer eerst de waerheydt siet.

Ick segh niet dat den Niet, die niet en is in 't wesen,
Dat maer een teecken is in het getal geresen;

Om 't menigh-vuldigen te stellen in het kort,

Dat uyt sich self geen kracht en heeft, dan als het wordt

[p. 170]

 

In 't cijfer-tal gestelt, daer het alleen kan maecken,

 

Dat oock een groote som' tot thien-maels meer sal raecken.

 

Nu wat het Sinne-Beldt ons zedighs hier bewijst?

 

Is de Oyt-moedigheydt die zy ten hoogsten prijst

 

Op dat wy onsen Niet, niet souden willen liegen,

 

Te willen in't gedacht jet zijn, en ons bedriegen:

 

Want die sich voor laet staen, en waent dat hy jet is

 

Bedrieght sijn eygen self, en faelt in sijn gewis:

 

Maer hoe hy sijnen Niet vrucht-baerigh sal bestéden,

 

Wat woeckerige baet hy woeck'ren kan daer méden?

 

Sal ick hier in het kort gaen brengen aen den dagh;

 

Op dat hy sijn geluck daer mede wercken magh.

Breeder verclaeringhe op het selve.

AL is'tdat ick noch eens de cijfer nul-o gebruyckt heb in onse On-gemaskerde Liefde, ^(a) om de wesentheydt te bethoonen van eenen Godt, die vander eeuwigheydt jet in zijn selven, in den tijdt uyt den grooten Niet de wereldt met alles datter in is geschaepen heeft: alwaer ick den goedt-jonstighen Leser toe-seynde: hier dientse my, om den mensch aen-te-wijsen, dat hy tot noch toe niet meer en is als een o in 't cijfer: dat leert den H. Paulus: ^(b) die meynt dat hy jet is, daer hy niet en is, die bedrieght sijn selven: On-eyndige redenen zijnder om ons te veroytmoedighen, die ons daer toe niet alleen en bewegen, maer oock dwingen: eene saecke is ons eyghen, dat wy eenen Niet zijn, ende dat den aerdt van ons Natuer, door de welcke wy niet machtigh zijn jet te doen oock het alder-minste, van alleen kanten zijn wy de verworpenste; ja de verworpentheydt selver door het géne wy zijn en door

(a) 1. fol. 1. Beweegh-redene.

(b) Ad Gal. 6.

[p. 171]

het ghéne wy niet en zijn: hoe en moeten wy dan ons niet verworpen met oodt-moedigheydt voor de menighte van onse sonden, die wy ghedaen hebben als die wy niet bedreven maer wel hadden konnen doen; want niet te sondighen en is van onse maght niet, maer hanght aen de bermhertigheydt Godts, als wy van Godt zijn verlaeten, wat boosheydt konnen wy laeten? in alles moet dan Godt her-kent wesen. Al dat wy doen is al niet gedaen, ten zy dat wy door oodt-moedigheydt ons vernietighen. Wilt ghy jet goedts doen, daer gy soeckt jet mede te worden? veracht u selven ende zijt oodtmoedigh: siende een her-vaeren man in deughden dat sijnen leer-soon seer op-gheblaesen in sijne wercken was: gaf hem een schoon berispingh segghende: het goedt en is niet in het verheven, is alleen in het goedt geleghen: al wat deughdigh is, dat is groot en glorieus, maer al watter groots oft verhevens gheschiedt, en is daer om niet daetelijck goedt, ja somwijl mis-prijsbaer, en selden van loon versekert, daer het recht van versekeringe komt alleen de oodt-moedigheydt toe: wilt ghy dat bevestight hebben? den H. Gregorius leert ons seggende: ^(a) Die sonder oodt-moedigheydt deughden vergaedert, die slaet de selve als stof in den windt. Sonder oodt-moedigheydt en bestaet geene deught noch sonder deught den loon: Siet u dan te vernietighen als een, o, in 't cijfer, en voeght u met d'oodt-moedigheydt in deughden, dan sult ghy gewaer worden hoe zy sullen vermenighvuldighen.

Eynde des eersten Deels.

(a) In explic. 3. Ps. poenit.