Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 136]

46. Sinne-beldt.

Den Esel met 't gelaesen pack
Ghelaeden viel en alles brack.

EEn koop-man op de hôp' van winst' sal licht'lijck waegen,
Dat sijne rijcke waer wordt t'allen kant gedraegen,

Al is 't oock in't ghevaer: want die sulckx niet en doet,

Van groote kommerschap hy sich ont-houden moet.

De winst en het verlies sich meer-tijdtst' saemen voegen,
De winst soeckt, en verliest, die moet sich oock genoegen.

Soo dat den koop-man 'tmeest, daer door in kommer leeft

Soo langh hy wachten moet en wat hem Fortuna geeft.

Gheen kostelijcker waer, geen brooser om te vueren
Als het Veneets gelas; nochtans soo siet men hueren

Een esel-drijver om sijn Langh-geoorde beest,

Met een gelaesen-pack te laeden on-bevreest,

[p. 137]

 

Als hy maer toe-sien wilt op grobbelige wegen,

 

Dat hy den esel met voor-sichtigheydt houdt tégen:

 

Op dat hy niet en valt: want aen den esels val,

 

Hanght allen sijne winst, sijn moeyt, sijn sorghe en al

 

Dat hy van sijne waer met hôpe moght verwachten.

 

Dit raeckt het tijdelijkck; maer 't is veel méer te achten

 

Het welck ons geestelijck, dit Beldt tot onder-wijs,

 

Hier aen-wijst het gevaer van kostelijcker prijs,

 

O Mensch! die u altijdt tot deuchden hebt begheven,

 

Ghy draeght den rijcken schat, van soo een deughdich leven;

 

Let op u eselken, die 't pack draeght op de baen;

 

Want soo het valt, soo is u kost'lijck pack vergaen.

Voort-gangh op het selve.

HY moet wel voor-sichtigh zijn en wel toe-sien, die op eenen quaeden en on-ghebaenden wegh een kostelijck doch broos pack op sijn last-draeghende beest ghelaen vuert: dit verstondt seer wel sekeren esel-drijver (in Hispanien seer ghemeyn) als hy sijn beest met venétiaens ghelas ghelaeden, met groote sorghe voort-dreef en in het strunckelen weer-houde, niet meer vreesende als voor den val: dit siende eenen voor-by gaende, vraeghde hem wat hy ghelaeden had? die hem wel antwoorde: Niet met al soo den esel valt. O Mensch! al waert gy soo deughden-rijck, alsser oyt heylighen gheweest is, soo moet ghy wel toesien dat uwen esel, die dat kostelijck pack draeght, niet en valt: want op den wegh soo glibberachtigh, en soo met stricken en laeghen vande vyanden al om beset, dat wy niet sonder groot ghevaer onsen wegh vervoorderen moghen naer 't vermaen van Paulus:

[p. 138]

^(a) Qui existimat se &c. Die sich laet duncken dat hy staet, die siet toe, dat hy niet en valt. Vallen is sondighen, en waer isser mensch die niet en sondight? Want hoe eenen mensch heyligher leeft, hoe den duyvel meer op hem uyt is, om hem doen te vallen, wel wetende, dat hy dien schat gelaeden heeft in een broos aerde vat, naer de leeringh van Paulus: ^(b) Habemus thesaurum in vasis fictilibus: VVy hebben desen schat in aerde vaeten. Welcken schat den esel van ons lichaem moet over-draeghen, die uyt sijnen in-gheboren aerdt luy en traegh is, en wel ghetoest dertel wordt, menighmael valt oft strunckelende sijn packen af-schudt. Dit wetende den H. Franciscus, noemde sijn lichaem niet anders als broeder esel, en om hem buyten alle ghevaer te stueren, ontrock hem dickmaels de haever, om dat hy door dertelheydt, niet achter-uyt en soude slaen, gaf hem dickmaels de sweep, om sijne traegheydt te verdrijven, en verkoos altijdt de beste weghen, daer hy met minder ghevaer mocht wandelen: noyt zijn wy hier wel versekert daermen licht kan vallen, en met den val breken en verliesen, datmen met grooten aerbeydt bekomen heeft.

(a) 1 Cor. 11.

(b) 2. Cor. 4.