Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 124]

42. Sinne-beldt.

Die verr' rijst met sijn Wissel-brief,
Vindt buyten 'slandts oock sijn gerief.

WIe kan 't genoegen van de menschen claer bewijsen:
Want dat den eenen laeckt, dat sal den and'ren prijsen.

Den desen hout voor goet, het welck den dien quelt?

Soo veel ghy hoofden vindt, soo veel ghy sinnen telt,

Doch dat en raeckt my niet, ick vind' genoegh in't rijsen,
Al is't dat sommighe de stille rust meer prijsen.

Wat is een swaer gemoedt dat t'huys blijft met verdriet,

En nimmermeer en siet, wat buyten 'shuys geschiet,

Ick heb dan voor-gestelt, naer 't heyligh Landt te wand'len,
Om daer met mijn ghemoedt met heyligheydt te hand'len.

Besoeken daer de plaets, daer Christus heeft gewoont.

Daer hy sijn liefde heeft met sijn doodt bethoont.

[p. 125]

 

Ick Pelgrim, eer dat ick my op de baen wil gheven,

 

Soo moet ick my ver-sien voor-dachtigh om te leven;

 

Dus ick een Wissel-brief besorghen wil voor al,

 

Die my sal wel versien al waer ick komen sal;

 

Soo kan ick mijnen wegh veel veyligher door-loopen:

 

Want die niet mede-draeght en vreest niet voor het stroopen

 

In het gevaer des weghs. Wilt ghy dit wel verstaen?

 

Siet, wat ons geestelijckx aen-wijst dees rijs en baen.

 

Wy zijn al Pelgrims hier, die daegh'lijckx moeten rijsen

 

Naer het beloofde landt: dit Belt kan ons aen-wijsen,

 

Hoe jemandt sich versiet, door deught, van wissel-brief;

 

Waer door hy in dat Landt sal vinden groot gherief.

Achter-volgh op het selve.

TWee swaerigheden bevinde ick op de weghen, besonder voor een' rijsenden man, die in verr' gelegen landen wilt trecken: ten eersten, dat hy niet over-laeden magh gaen; ten tweeden de gevaeren der wegen die dickmaels van de roovers beset zijn, en daer tegen konnen wy ons behoeden, dat wy niet meer op den wegh mede-nemen als wy willen verliesen, ende dat wy ons versien van wissel-brieven, die licht om draeghen zijn ter plaetsen, daer wy moeten door-gaen: soo sietmen, dat die over-wegh rijsen ende niet te verliesen hebben, noch vrolijck zijn onder de roovers naer het oudt spreeck-woordt:

Vacuus cantat coram latrone viator, dat is:

Ont-last u en singht op de baen,

Soo kont ghy vry voor roovers gaen.

Soo was Franciscus niet bevreest, als hy in eenen bosch van alle aerdtsche dingen on-bloodt, een vreugh-

[p. 126]

digh liedt van danckbaerheydt tot Godt was singhende, waer op vande roovers over-vallen, ende niet over-hem vindende; vraegde hem wat hy voor eenen man was? die hun seyde, praco sum magni Dei: Ick ben den Predicant van den grooten Godt:die, het quaedtste dat zy hem deden, stieten hem met ghelach inde sneeuw want wy bemercken aen u dat ghy sult noch eens eenen herder der schaepen wesen; daer by, zijnde niet over-laeden, kost bequaemer sijnen wegh vervoorderen, ende tot sijne versekeringhe, had hy op-ghenomen den wissel-brief van de gratie Godts op allen sijn tijdelijck goedt, waer door hy op den wegh versien met de taefel des Heere, niet en twijfelde, oft sijnen wissel-brief, soude hem over-vloedigh dienen inde voor-ghenomen stadt, daer hy toe was reysende. ô mensch! weet gy niet dat gy rijsende inde baen zijt naer de stadt van Jerusalem en het landt van beloften? oft ghelooft ghy niet den Apostel segghende: ^(a) Non habemus hic &c. Wy en hebben hier geen verblijvende stadt. Waerom dan u soo over-laeden met schatten die ghy niet en kont vervueren en die u den voort-gangh inden wegh beletten, oft soeckt ghy berooft te wesen? leght dan u schatten aen en nemt wissel-brieven op den armen ende ghy sult groot gherief vinden inde ghewenschte ende over-vloedige stadt van Ierusalem.

(a) Hebr. 13.