Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 58]

XX. Sinne-beldt.

Een Peert en eet geen lecker hoen
't Welck tot sijn spijs heeft hoy van doen.

SEght eens waer in den mensch sou met een beest verschillen
Soo hy niet vry en waer in al sijn doen en willen?

VViens ziel is met verstandt, geheugh, en wil begaeft,

En niet, als eene Beest, uyt drieft gedwongen, slaeft.

Noyt voedtmen eenigh peerdt met leckerheydt van spijsen,
Het welck sijn meest' genoegh in haver sal bewijsen.

Men worpt geen pérelts voor een on-gewassen swijn,

Dat meer met dreck gedient, als met gesteent sal zijn.

Wat is dat wonder, daer d'on-redelijcke beesten,
Niet weerdighs en verstaen, die door hun blinde geesten

Tot d'aerdt gedreven, niet versoecken meer als aerdt,

Die hun het lichaem voedt, en van gebreck bewaerdt.

[p. 59]

 

D'aerdt is alleen het eyndt van allen hun begéren,

 

Die hun genoechsaem kan van alle quaedt af-wéren.

 

'K geloof wel dat gy licht hier uyt bevatten meught,

 

Wat zede-les dit Beldt u voor-houdt tot de deught:

 

Al is den mensch gevormt, naer 't lichaem uyt de aerde,

 

De ziel hem in-gestort, maeckt hem van meerder waerde,

 

Als dat hy leven zou alleen van d'aerd' gespijst;

 

Daer sijn ziel 't Godd'lijck woordt tot onder-standt vereyst.

 

En oft mischien den noot, door sienelijck brocken,

 

Tot sinnelijcke spijs, den mensch meer aen-kost-locken?

 

Hier in heeft Godt versien, die sijn ziel-voedigh-woordt

 

Door 't Prediken al om, stelt over-vloedich voort.

Voorder op hetselve.

DEn mensch die weynigh verschilt van de Enghelen gelijck David betuyght daer hy seght: ^(a) Ghy hebt hem weynigh minder gemaeckt van de Engelen, gy hebt hem gecroont met eer en glorie, alleen dat gy geenen Engel en is, dat wordt hem belet, om dat hy aen-gehecht is aen sijn beestelijck lichaem; die door het Geloof de maght hebben om kinderen Godts te worden: dan alsoo het gheloof uyt 't ghehoor moet komen, soo hebbender veel hunne weerdigheydt verbastaert en zijn kinderen des duyvels geworden, om dat zy hunne ziel van honger laeten sterven, en van Godt soo vervremt worden, dat zy de walgh stekende van het Hemels Manna, ick segh van het Woordt Godts, zy sich met beestenspijs genoegen, om als eene beest met de beesten te leven, en daer naer als duyvels te sterven: ^(b) Want die uyt Godt is, die hoort de woorden

(a) Ps. 8.

(b) Ioan: 8.

[p. 60]

Godts, daer om en hoort gy-lieden die niet, om dat gy-lieden uyt Godt niet en zijt: Uyt wie dan? seght ons dat oock Heyligen Joannes; ^(a) Vos ex Patre diabolo estis; uyt den duyvelschen-vaeder, ende noch duyvels staet te worden die het beestelijck leven bemindt. Daer om vermaent ons David seggende: ^(b) Nolite &c. En wilt niet worden gelijck een peerdt en muyl-ezel, die sonder verstandt zijn: stelt voor de beesten al dat lecker is; zy zullen meer houden van maegher stroy ghekapt met haever ghemengelt, 't welck hun te vergeven is om dat de beesten zijn sonder verstandt, maer dat den redelijcken mensch sich aen de beesten gelijck maeckt, wie kan dat gedoogen? nemt de proef hier van: komt jemandt in hun geselschap, die hun uyt de Schriftuer, tot vermaneingh ende onder-houdt des ziels jet wilt voor-houden, merckt eens, hoe af-keerigh met een gerimpelt voor-hooft en suer gelaet zy daer van walgen: moet soo daer jemandt van het gheselschap jet komt seggen van d'ijdelheydt oft vleeschelijcke wulpsheydt, terstondts dien wordt met vreught, ende met groot vermaeck gehoort: Wat teecken is dat? als dat zy af-geweken zijn van Godt, en beesten geworden, om met den Babilonischen Koningh Nabuchodonosor, als een beest met gras en hoy ghevoedt te wesen: doch om dat te verhoeden, soo dienen ons de Predikanten oft de aen-dienders der spijs van onse zielen: maer en wilt niet verhert wesen als key-steenen die door vermaen niet bewogen noch vermorght worden om waeter te storten, maer eer vier gheven als zy door hertneckighe booscheydt den roede-slagh derven teghen-staen.

(a) Ioan. 8.

(b) Psalm. 31.