Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 49]

XVII. Sinne-beldt.

Gheen litmaet langh gescheyden leeft
Van 'tlichaem, daer het geest van heeft.

D'Hervaerentheydt kan ons oogh-sienelijck bethoonen,
Dat in een litmaet noyt den levens-geest blijft woonen

Als het van't lichaem wordt ghescheyden, ende derft

Den toe-gangh vanden geest, waer door het seker sterft.

Met dat ick inden hof eens besich was met planten,
En dat ick mijn plantsoen sou suyv'ren t'allen kanten,

En 't quaedt uyt-snijden wou, en snéde soo verkeert

Het beste uyt voor 't quaedt, wird' ick alsoo geleert,

Met meer voor-sichtigheydt het haesten te voor-komen:
Want daer geen hópe was, om dat den scheut ont-nomen

Den geest des levens was geschonden vanden plant,

Die hem het voedtsel gaf: ick smeet hem dan van kant,

[p. 50]

 

Tot 't leven nu onnut, van 't lichaem af-ghesneden:

 

Maer dit met rijpigheydt bevat, thoont ons met reden,

 

Een on-ghemeyne leer, om beter te verstaen;

 

Hoe dat ons waer-gheloof tot eenigheydt moet gaen.

 

Christus die is ons hooft, en wy zijn sijn lit-maeten

 

Vereenight vast in hem, en die hem wilt verlaeten;

 

Die wordt een kindt des doodts, een litmaet sonder geest,

 

Ellendigh soo het niet sich af-te scheyden vreest.

 

Wat kan ons met ons hooft soo doen als lit-maet binden,

 

Dat wy ons allen in een lichaem t'saemen vinden,

 

Als door de liefde, die verspreydt wordt door het hert,

 

Die ons tot eenigheydt van Godt ghegheven werdt?

Breeder uyt-legginghe.

GOdt die eenigh is, en in sijn wésen on-gescheyden moet zijn, soude hy Godt zijn, soo en kander oock niet meer wesen als eenen Doop en een Geloof, een, en on-gescheyden, bestaende op d'eerste Waerheydt, die niet lieghen noch bedrieghen kan, al is 't dat wy ons verstandt met de rede moeten gevangen geven tot dienste van het Geloof, ende het geheym van Godt ons voor-gestelt, sonder twijffelen belijden, met sulcken vastigheydt, dat wy liever ons bloedt souden vergieten, als in het minste punct daer af te wijcken; ende gelijck het Geloof een, en waerachtigh is; soo maeckt het ons een lichaem onder een hooft in het Nieuw Verbondt onder Christus, ende naer hem onder de sienelijcke ende Wettige hoofden, die door Petrum, die hy selver tot sijnen naer-volger had in-ghestelt, in sijnen Stoel souden verheven worden: waer onder wy Gheloovige

[p. 51]

lit-maeten geworden zijn onder malkanderen in eenen geest des levens, gebonden met den bandt van liefde: Waer toe ons ten uyttersten vermaent den Apostel Paulus: ^(a) Daerom bidde u-lieden ick gevangen in den Heere, dat gy-lieden weerdelijck wandelt naer den roep, daer gy-lieden in groepen zijt met alder-oytmoedigheydt, saechtmoedigheydt ende gheduldigheydt, verdraeghende malkanderen in liefde, sorgh-vuldigh om te bewaeren de eenigheydt des Gheest in den bandt van vrede, een lichaem, eenen gheest, ghelijck ghy gheroepen zijt in een hôpe van uwen roep, eenen Heere, een Gheloof, een Doopsel, eenen Godt ende Vaeder van allen, die daer is boven alles, en in ons allen: Konde den Apostel ons tot den bandt der liefde ende des eenigheydts meerder ende crachtiger vermaenen, die wist, wat achter-deel het scheyden souden wesen? Dit wordt gheseyt, om dat wy souden minnen de eenigheydt, ende vreesen gescheyden te zijn: daer is niet dat een Christe-mensch meer moet vreesen als van het lichaem Christi ghescheyden te worden: want wordt hy gescheyden, soo en is hy sijn litmaet niet, en vervolghens niet ghevoedt noch onder-houden van sijnen gheest: want den Apostel seght: die den geest Godts niet en heeft, die en is den sijnen niet meer: den geest maeckt levendigh; die dan gescheyden is van den geest des levens, die moet noodtsaeckelijck sterven.

(a) Ephef. 4.