Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 43]

XV. Sinne-beldt.

Wanneer den Boom sijn vruchten draeght,
Soo weet ghy, oft hy u behaeght.

Den boom-gaerdt, die ik had beplant tot mijn genoegen,
Besach ick voor den tijdt, eer dat de boomen droeghen;

Zy waeren wel verciert met blaed'ren, bot, en blom,

Maer my noch niet bekent, voor dat ick weder-om

Moest komen op den tijdt, als zy met schoone vruchten
Ghelaeden rijckelijck, d'oogh-trecken met ghenuchten.

Tot hunne schoonigheydt, de tanden tot den smaeck,

Waer in ick van deught de proef vondt met vermaeck

Soo dat ick die met sorgh versagh tot beter groeyen,
En 't vruchte-loos geboomt van stonden uyt dé roeyen,

Het welck daer te vergeefs de goede aerd' besloegh,

Als nergens toe bequaem, ick tot het stoock-vier droegh.

[p. 44]

 

Dit Sinne-beldt kan licht een goedt verstaander leeren:

 

Dat wy den boom-gaerdt van sijn heylege Kerck vereeren

 

Als boomen daer geplant, die moeten vruchtbaer sijn,

 

Niet ijdelijck verciert uyt-wendigh in den schijn.

 

Wy zijn in achter-docht, oft wy oock Godt behaeghen:

 

Soo ghy dat wéten wilt? waer kont ghy beter vraeghen,

 

Als aen u selven met gemerck, wat vrucht ghy draeght;

 

Is zy schoon, goedt van smaeck? weet dat ghy hem behaeght.

 

En hy sal met genoegh, u seer zijn toe-genegen,

 

En tot meer vrucht-baerheydt besproeyen u met zégen:

 

Want die geen vruchten draeght, magh daer niet blijven staen

 

Maer haest verflenst en droogh sal in het vier vergaen.

Voorder aen-merckinge op het selve.

DIe het hemels soeckt, en magh aen d'aerde niet ghehecht zijn: Waer 't dat wy gheheel aerdts waeren? wy souden ons met d'aerde vernoeghen ghelijck de beesten die alle hun vol-doeningh in d'aerde soecken en vinden, ende daerom niet anders meer betrachten; al soo niet den mensch, die al is hy naer het lichaem aerdts, ende daer om op d'aerde ghestelt is naer de ziel, die sijn weerdighste dat hemels is te bekomen; niet tegen-staende dat hy in de H. Kerck op d'aerde gheplant is tot eenen vruchtbarigen boom, die van sijnen Heer verwacht wordt tot goede vruchten; soo hy niet en wilt uyt-ghekapt worden als on-weerdigh om al-daer de plaet van goede aerde te bekleeden; en dat sijnen Heer met reden sal segghen: ^(a) Vt-quid etiam terram occupat? Waerom beslaet hy oock de aerde? Kapt hem uyt, op dat hy tot brandt-hout vande helle magh dienen. O Mensch! die in den boom-

(a) Luc. 13.

[p. 45]

gaert vande H. Kerck geplant sijt, hoe menig-mael en zijt ghy niet beducht, en spreckt in het verholen tot u selven; ach wat sal van my noch eens gheworden? sal ick oock saeligh sijn? sal ick niet verworpen worden, ende dienen tot stof van den helschen brandt? Slechten Mensch! Waerom soo on-gherust en on-stelt? Wie kan u dat sekerder segghen, als u eyghen ghewis? vraeght aen de vruchten die gy voort-brenght; doe soo sy deughdigh zijn, weet seker, dat uwen boom sal Godt aen-ghenaem zijn, en om sijn goede vruchten niet en sal verworpen noch uyt-ghehouwen worden, en vervolghens stelt u gherust: maer siet toe, dat ghy inde lente van uwe jeught de blommen van uwen boom niet doet verflensen, als ghy daer mede ijdelijck wilt spelen en in de schoonheydt u vermaeck nemen. De jongheydt is aenghenaem in het bloeyen van de jeught, maer men magh den wasdom van het bloeysel niet beletten. 'T is de jeught in-gheboren vrolijck, bly van aensicht, ende aen-ghenaem sich te verthoonen, doch leert de waere vreught en blijschap: zijt bly in-wendigh van herten, alle uyt-wendige vreughden en vol-doen het herte niet; ten waer dat ghy die blijde wilde achten die ghy siet lachen als met blijdschap sulcken blijschap is on-gestaedigh: waer van den Wijse-man seght: ^(a) Rifus dolce &c. Het lachen sal met droefheydt ghemenghelt worden ende het eynde des blijschaps sal met droefheydt bevat worden. Wilt ghy dan gerust ende vreughdigh leven? oeffent u deugdhden, die de vruchte zijn; waer door uwen boom in den boom-gaert van de H. Kerck Godts sal aenghenaem worden, daer ghy in rust met vreught sult leven, om in het leven altijdt te leven.

(a) Prov. 14.