Zedighe sinne-belden ghetrocken uyt den on-gheschreven boeck van den aerdt der schepselen

[p. 10]

IV. Sinne-beldt

Mindt als een Kindt sijns Moeders borst,
'Twelck anders niet, ter wereldt dorst.

'T IS vremt, dat oock een Kint, on-bloot van réen en sinnen,
Een wijs-hervaeren Man kan leeren Gode beminnen.

Geen grooter vreught aen 'tKint, oft meer genoeg geschiet

Als dat het in den schoot sijns Moeders Borst geniet.

Belooft het, wat gy wilt, om 't wicht daer af-te-trecken;
Soo sult gy 't tot gejanck en traenen eer verwecken,

Oft thoont het geldt oft goedt, oft eenigh schoon juweel;

Het sal daer tegen slaen, en vatten naer sijn deel.

Het acht sijns Moeders schoot den Hemel self te wèsen;
Want al sijn vreught en lust uyt sijn Mem geresen,

Daer nemt het Kint sijn rust, als 't soetjens slaepen moet,

Daer wordt het lieffelijck om-helst, gekust, gevoedt,

[p. 11]

 

O Mensch! die wétenschap uyt hoogh-geleerde Boecken,

 

Met grooten arbeydt en met langen tijdt gaet soecken;

 

Daer in dit Sinne-beldt, dit spraeckeloose wicht,

 

V licht'lijck leeren kan het hooghste van u plicht,

 

Om Godt vol-komenlijck uyt al u kracht te minnen,

 

Om soo aen hem te sijn gehecht met hert en sinnen;

 

Dat u niet, buyten hem, ter wereldt aen en klijft,

 

En gy in sijnen schoot, vast aen sijn borsten blijft;

 

Oft anders soo gy u, verblindt daer af laet rucken,

 

Door d'ijdel-kost'lijckheydt van goedt oft goude stucken:

 

Siet dat gy niet den bult des Kemels niet blijft staen,

 

Daer de onnooselheydt ont-last, sal binnen gaen.

Breeder uyt-legginghe.

NAer dat wy bemerckt hebben, hoe dat alles eenen drift heeft uyt het gewicht vande Natuer tot sijne rust-plaets, ende daer sijnde, voldaen is in allen sijn begeerte, soo leert ons oock dit Kindt, soo vernoeght te sijn aen de Borsten van sijne Moeder, dat het om geen ander goedt oft lust ter wereldt daer af te trecken is, en vindt sich daer soo geluckigh, al oft het in sijnen Hemel waer. Wat keert gy van dit Kint? dan dat gy door de suyver liefde soo vast aen Godt soudt klijven, dat alle het wereldts goedt u daer niet af kan trecken; soo sult gy oock uwen Hemel hier op de aerde konnen vinden; aen-gesien de Liefde den Timmerman is van den Hemel, en misschien daer om in figuer den Sone van Godt, hier voortijdts gheseyt is den Timmer-mans Sone, om ons al hier eenen Hemel van liefde te timmeren: En gelijck in den oppersten Hemel alle droefheydt ghebannen is, alsoo en is oock op dese aerde in eene Godt-minnende Ziel ghene droefheydt te vinden. In den Hemel vloeydt de béke van wel-lust

[p. 12]

daer de Saelighe Sielen van drincken; dese béke en on-breckt hier oock niet voor de dorstighe naer de liefde van Godt: Want gelijck het hooghste geluck des Hemels is Godt te aen-schouwen, alsoo wordt ons buyten den Hemel gegeven eene vaste hôpe van het selve haest te bekomen: Ick heb hier tot ghetuyghe den devoten Blosius die seyt, unicum &c. Den eenigen en vasten troost van een goede ziele in dese werelt, is de hôpe van Godt te sien. Wie soude dan niet willen, om buyten den Hemel sijnen hemel te maecken en te vinden, sijnen minnelijcken Godt beminnen, als hy daer door van eenen aerdtschen Mensch eenen Hemelschen kan worden, aen wien de aerde in eenen Hemel kan veranderen? Seght dan naer den sin van den H. Paulus, wie sal my scheyden van de Borsten van mijnen honing-vloeyenden beminden, van mijnen Godt? Niet alleen allen de krachten van tormenten en lijden van hem voor-ghestelt, noch het leven, noch de doodt, noch jet dat dwingen kan; maer oock niet allen de schatten ende rijckdommen met alle hunne eer en staet, noch oock alle de wellusten des wereldts, sijn bestandt ghenoegh om my van de liefde Godts af te trecken.

Mijnen Godt en mijnen Al, seyde onsen H. Vaeder Francisus, die aen de liefde-borsten van Godt soo aengehegt was, dat al dat buyten Godt was en hy, niet meer en achtede als slijck en dreck, daer d'aerde, de liefde Godts is ons voldoeningh in alles, waer blijven dan al sijn andere hoedaenigheden die on-eyndig zijn, daer hy om elck een van die in 't besonder, diende bemindt te zijn on-eyndelijck: Ick en kan dan niet bevatten, hoe dat in een redelijck verstandt de liefde Godts kan op-houden? Misschien om dat wy vreesen, dat-men hier en daer den Hemel niet en kan genieten?