|
| |
| |
| |
¶ Sermoen van Sencte Reinhuut.
¶ Ipsis bibsis, tantus ind schutum,
Quot ipsis peruentus ad sanctus Reinhutum,
Audiatus clutum, ende en zijd niet aldus gram,
Verbis haec habetur capitulos nusquam,
In goede lattoene noteerd dees wordekins.
Den Sant die wy bringhen op berien op hordekins
Es groot van virtute, die tverstand zo ghenieten
Hem mocht wel zijn ziele van achter ontschieten.
Gheraet doch hoe hy heet zulc gheeft hem tribuut
Tes myn heere den leghen vader sente Reinhuut.
Nooit wonderlicker ghuut, onder goe ghesellen:
Sijn legende zal ick int curte vertellen.
Ooit heeft hy mildelic ghecloncken gheschoncken,
Zo dat hy hem al bistier heeft ghedroncken,
Dat hy rein hute quam gent als een peerle
Dies heett hy S. Reinhuut: sinen besten keerle
Vvas van dockeblaren, om wien zou ict zwighen?
Nooit en coeste hy eenen lakenen ghecrigheu
Zo bistier dranck hy hem duerende zyn deuotie,
Een vierendeel vaetkin was rechts zijn potie:
Noch keeck hy omme naer eens anders deel.
Van drijnckende haddy dicwild den snuereel:
Zijn ooghen puulden hem, hy scheen an
elken houc dul
Hy hoestde ende niesde dicwild zijn brouck vul.
Peinst dan wat legher vader was ditte,
Eens steldhy an zijn snotgat een groote kitte
| |
| |
Vvel van vier stoopen, om zijns selfs touuen,
En drancse rein uut, gent sonder snouuen.
Van zulcke triakelen mochte elc spreken,
Dies en mach men desen name niet ghebreken,
S. Reinhuut heedt hy: hy maeckte rage,
Menigh eeuwigh meinsche doet hem hommage
Vele ondersaten heeft hy om zyn verhueghen.
Alder eerst heeft hy allerande Niet dueghen,
Die hem nieuers toe en voughen blood van spoede,
Sullen alle rein hute commen van goede,
Meer tachter dan te vueren in haerlieder spende:
Thospitael werdt harer alder hende,
Op datter, tsen, eenigh van hemlien gheraeckt.
Iaet, want ten es om de veerckens niet ghemaeckt
Reinhuuts ghesellen moeter in logieren.
Een ander soorte moet onzen Sant obedieren
Dat zyn dees quabeleeden die ruusschen buusschen
Daghelicks op de banc sitten, dobbelen, tuusschen
Die de potten cuusschen, ende hantieren tspel,
Zy gaen zoo dorre an haerlieder vel,
Men en darfse beölien nogh bepéken,
Eenen sulpherpriem sauder vijftich ontsteken,
En verbranden ten poluere zo ickt wedde:
Dese sullen alle messe hooren van op haer bedde
Ende Reinhuut dienen, van berooider saussen,
Als zy metten hielen loopen duer haer caussen,
Ende moeten thuus potbroon het werd hem
sienst.
| |
| |
Nu commen de Sanghers tot Reinhuuts dienst,
Dese Musicienen, Dichters, ende Fluters,
Aerpenaers, Schalmeyers, Trompetters, Luters,
Dees ruters en laten tgheld niet vermossen:
Zy en mueghen niet dan Pertrijskins schossen,
Rendvleesch en Bakevleesch moet uter bane,
Vinden zy Rijnswijn oft goeden Beane,
Paeilette, noch Petau, en comd in haren balgh.
My ghedijnckt wel, dat Reinhuut den spierijngh swalgh
Van een dousine Eendvoghels teenen male:
Maer eer zy gheraeckten ten principale
Vvalghede hem den balgh van al den wine,
En warp een watergalle duer de pine
Hy spauwse eenen anderen bi gans maenschijn,
Gheraedt waer? iuuste in zyn aenschijn:
Nooit en saeghdy man alzoo te ghereke.
Zulc eist vanden Moerknechten daer ic af spreke,
Niet vald hem te costelic mueghzijd vercheinsen:
Maer hoe zulzy varen mueghd ghy peinsen?
Vuer de Keercduere sitten, op ende nere,
En gheuen vijf miten van een sesken were,
Zoo salse Reinhuut hauwen in subiectien
Nu esser een soerte van ander complexien
Dees Venus ianckers dees aerme zotkins,
Int liefs volghen rumen zy menighe potkins,
Zoo elc veel parlotkins sijns seins ghecreegh.
Deen cust den rijngh, dander beclemd den weegh,
| |
| |
De derde leid vul vaers in coffers ghesloten,
De vierde werd met eenen pispot beghoten,
De vijfste rijdt op der lieden snatere,
De zeste werdt gheiaeghd duer dwatere,
De seuenste waend clemmen hy breect den hals,
Dus steerft dit volxkin vul ongheuals:
Als zauden zy haer schoen met wissen binden,
Zy zullen hem bij haren lieue vinden,
Ee dienen Reinhuut, zijnde onder zijn zwaer
roede:
Vveetdy waer hy maerscalc af es? vander aermoede
Van dorre ende berooit te sine an elcken cant.
Nu hoord ghy wel van desen ledighen sant,
Dat hy veel ledighe dienaers heeft,
Ende datter groot religioen ancleeft:
Dus mannen en vrauwen cleene ende groot,
Als sauden thuus hu kinders sitten sonder broot
Vasten, en van hongher sijn verbolghen,
Vvild sente Reinhuuts voetstappen naer volghen,
Zo zuldy thenden iare in tgasthuus stallen,
Dits ute, Gods gratie beware ons allen.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd