De const van rhetoriken

¶ Snede oft clause zonder hende, of te wille.

¶ Tes al verganghelick datmen hoort oft siet,
Zonder Gods groote liefde en eist al niet:
Dus moet hem elc meinsche bouen al beminnen.
Het buughd al vuer hem, ghelijck een riet,
Hemel ende eerde, ia het helsche verdriet:
Om hem te louene en cesseren gheen zinnen.
Dominatien, Potestaten, ende Cherubinnen,
Roupen altoos Sanctus drie weerf achter ganck,
Al tshemels heercracht metten Seraphinnen,
Als creatueren segghen hem lof en danck:
Nemmermeer en slaept der Archangelen sanck,
Hem ter eeren die duer ons de dood wilde smaken:
Om hem te louene vald elck te cranck,
Vvee, die hem verswijmd in dese zaken.
Daer zyn zeuen violen vul vvraken,
Ende vul Gods gramschap op elcken termijn:
Om haer leuen te beteren mueghenzy wel waken,
Die ondancbaer van Christus passie zyn.
Op zulcke sal hy stroeien der violen venijn,

[p. 218]

 

Tuughd d'Apocalips te zomigher spacien:

 

Hy salse sturten tot haerlieder ghepijn,

 

Op eerde, zee, ende fonteinsche natien,

 

In de zonne, in de lucht, op eerdsche fundatien,

 

In de vloed van Euphrates, dwatere vercoren:

 

Al omme werden zy af ghesneen van gratien.

 

Elck leue naer dees woorden ende wilze horen,

 

Ofte doedy anders ghy werdt verloren.