|
| |
[Refreinen van 18-en]
¶ Referein van achthienen.
j.
¶ O dolorues herte! bedruct vul allenden!
Ick vloucke u Cupido met uwer benden,
Die my dus ontrust vul melancolien.
O lichaem vul mesquamen! waer salick henden?
Vvie magh my dit onghebruuck toe senden?
Eeuwigh moet ick trueren daer ander verblyen.
Fortune es myn stijfmoeder tallen tyen.
Liefs presentie en can ick niet ghewinnen.
Ic en weet wie myn vrueghd dus mach benyen,
Ten zy Anteros die my roofd myn zinnen.
God es hy, altoos contrarie der minnen:
Elcken despoinctierende, zoo ic wel ben vroed.
Daer es vast ghesloten in myn herte binnen,
Eene die my uut drijnct myn roode bloed:
Hoe wel zu my cleen hachtt de blomme zoed,
Nochtans hopic beters: want zu my zeer naer
leid.
| |
| |
Ick sal noch verbreken haren fieren moed,
Mids pacientien verwinsterigghe der swaerheid.
ij.
¶ Lijf ende goed al haer te male obedierd:
Vvant ghelijc de druue den wijngaert verchierd,
Ende vele schoon vruchten, de vette landen,
Tsghelijcks by haer sprake wel ghemannierd,
Mids dat zu haer zoo zedebarigh tierd,
Es zu versierd bouen elcks verstanden.
Ghelijc Bacchus heeft zu delicate handen.
Thaer ghelijck Apollo, tcoluer van gauwe.
Zu heeft Venus ooghen, die my doen verbranden
My iammerd dat ic deeruen moet zulc een vrauwe
Ghelijc de roose schoon, gloeid metten dauwe,
In den bliden nuchterstond, es dese Déësse,
Gloeiende int aenschijn, de zuuer kerssauwe:
By welcken, ick duer haer myn sinnen messe.
Ic bliue haer dienstbo, zu myn meestresse:
Vviens hoghe presentie my eenpaer greid,
Ende sal eens obtineren van myn clergesse
Mids pacientien, verwinsterigghe der swaereid.
iij.
¶ Lijf ende weluaerd, an desen brief cleefd:
Vvant minne die mi al dit ongherief gheefd,
Es een begheerte (tuughd Gilbertus claer)
Vuer my principalick die dus ind grief sneefd,
Om te ghebruuckene tgheent datmen lief heefd,
| |
| |
Vvelck my verre es, dies blijfd myn herte zwaer.
Tgheent datmen mind, waend men vinden
eenpaer,
Seid Hyeronimus ende ander dier ghelijcke:
Maer, lacen! die redene en vindick niet waer
Vvant haren persoon slaet my al omme swijcke,
Quame icse int ghemoet eens, zo warick rijcke:
Maer neen ick, hellaes! dat beclaghic hier.
Iocus verraedscap brijnghd my te versijcke:
Al swighende verbrandick in Cupidoets vier.
Ick duucke ende lide al dit dangier,
Vvaer by myn herte, bicans eenpaer schreid:
Nochtans sal ick vermuerwen haer herte fier,
Mids pacientien, verwinsterigghe der zwaereid.
iiij.
¶ Prince, alleene thaken spand in my de croone:
Vvant, hoe zeere zu haer maeckt te noone,
Tghepeins blijfd op haer, dat en mach niet falen:
Ick minze bouen al, binnen tshemels throone.
Nooit verlangde Apollo naer Daphnen schoone:
Noch Paris naer Heleenen wel ter talen:
Noch dauders die Suzannen brochten in qualen:
Noch Piraem naer Thisbe zijns herten kies:
Noch Isiphile, als Iason was gaen halen,
Int Heyland van Colchos tschoon guldin vlies,
Als ic doe, sichtent dat dees liefde wies,
Den God van minnen wils my doen restoor.
Al tgoed der weereld extimérick verlies,
| |
| |
Als zu ieghen my niet en doet haer deuoor:
Nochtans als maeckse my ontrust en loor,
By dat my myn herte tuughd ende claer seid
Ick zal van haer int hende crighen ghehoor
Mids pacientien, verwinsterigghe der swaereid.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd