Mag 't een ietsje meer zijn

[p. 36]

Illegale helden

Een oorlogsherinnering

De moeder van de drukker was niet wijs,
maar hielp bij 't vouwen van de illegale bladen.
Een wazig dametje, heel dromerig en grijs.
Ze praatte raar, maar deed geen gekke daden.

Soms zei de drukker: ‘Ga eens naar de straat.’
Dan moest ze luist'ren of je er de pers kon horen.
De stroom was clandestien. Ze kwam bedaagd naar voren
en deed haar jas aan, als een vrouw die op visite gaat.

Een onverwachte bel deed onze knieën knikken.
Maar zij keek enkel blij-verrast over haar bril
en zei: ‘Zeg Anton, als je even openmaken wil,
het zal oom Piet zijn.’ Want ze kon niet schrikken.

Het karig brood werd in de drukkerij verdeeld.
Daar was het warm. We zaten zwijgend naast elkaar.
De moeder ging aan 't bidden, heel naïef en waar.
Achter haar stond de pers - een dreigend afgodsbeeld.