Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 365]

Een doode

In de onafzienbare vlakte,
In den witten kring van de aarde,
Onder den zwarten kring van den hemel,
Is hij blijven liggen.
In de eindlooze witte vlakte
Onder den ijzigen wind
Is de afstand oneindig geworden
Naar de moeder die aan hem denkt,
Naar de vrouw met het portret in de hand,
Naar de kinderen op weg naar school,
Naar het gras en de zon en het water,
Is de afstand oneindig geworden
Naar zijn versteende schoenen vlakbij.
In de onafzienbare vlakte,
In den witten kring van de aarde,
Onder den zwarten kring van den hemel,
Is hij blijven liggen,
Een kleine donkere bundel,
Dien God op den doortocht vergat.

(Ongedateerd)

(Ms. C.)