Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 363]

Schreiend kind

Waarom heeft dit kind verdriet,
ternauwernood telt het één jaar.
Om wat het in droomen ziet -
Zijn die dan wellicht waar?

Menschen gaan voorbij, te loor,
en wij houden den adem in -
maar deze snikt als een voor
wie het is een begin.

En het kent niet wat het wacht,
het ligt in een wieg en schreit -
o, wist ik maar wat het dacht,
o aanslag op den tijd.

Waarom heeft dit kind verdriet,
en wat is daarbij mijn verdriet?
Ik weet wat het leven biedt
en dit schreiend kind niet.

(Ongedateerd)

(Ms. C.)