Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 297]

Les amours passés

Zij voeren mij over het zwarte water,
de tegen-oever bloeide: een paradijs -
ik dacht menigmaal: later, làter
begeef ik mij op reis.

Toen de tijden zich rijp bevonden,
schuimend-onstuimig kolkte de stroom,
hebben zij de anker-ketting gewonden
en banden uit het hart den droom.

Zij bevochten het water met àl hun liefde,
maar de storm nam hen, één voor één -
toen mijn boot rustiger waat'ren kliefde
stond ik op de plecht alleen.

(N. 1927)