Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 292]

Lied

Tinnen, die de stad verraden,
torens, die de hemelen werven
en de groote gang der wolken
over dit raadsel-schoone sterven.

Roep, die nimmer werd vernomen,
ziel, die nimmer echo hoort,
maar wier schrille wanhoopskreet
sterren-diepe stilte stoort.

O, de dag dat alle zeeën,
die de avond-stranden slaan,
een verinnigd antwoord zingen,
dat mijn wachten heeft verstaan.

(O.E.T. 1927)