Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 288]

Drie kwatrijnen

I

Gij hebt mij meer dan dezen roes geschonken.
Eén oogwenk was ik van Uw schoonheid dronken,
ik wendde mij van U en zag mijzelf
met duizend keet'nen aan U vast-geklonken.

II

O hart, dat doolt en dolen mòet wellicht,
totdat Uw aardsche plicht zal zijn verricht,
dat ge niet oordeelt over heel dit leven -
straks staat gij-zelve voor 't Gericht!

III

Dit is het wreed besluit, dat ik aan ons onteigen:
in dezen kamp zal géen de overwinning krijgen,
ik ben een eeuwig vuur en gij het wellend water -
wat gij aan mij vernielt, vernielt gij aan Uw eigen.

(Erts, 1926)