Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 287]

Als elken avond...

Ik kan van u niets anders meer verwachten als dit:
dat aan den avond, waar de dingen gaan begeven
en met zijn droom zich eindeloos verweven,
en als de schemeringen wit
zingen als ééns rondom uw bleek gelaat
en de verloren teederheid van uwe handen,
en èven schuchter golven over zee en landen
en alles wat daarbuiten staat -
gij weer als elken avond in mij leeft,
en aan mij geeft dit mijmerend herdenken,
terwijl uw oogen overal mij wenken -
Want wat zou ik, als gij mij niet verdreeft
met ijl en on-naspeurelijk gebaar
de zorgen, die de dag mij heeft gelaten?
Als één, die gaat door onbekende straten
en niet weet hoe of waar,
zóó zou ik zijn, en wat het lied,
van uw gedroomde aanwezigheid verstoken,
dat langs de stranden wordt gebroken,
indien uw liefde mij verliet?

O, kom met d' aanvang van den nacht
zooals een vaste ster gerezen -
Hoe zou ik van uw liefde ooit genezen
en alle vreugde, die zij bracht?

(N. 1926)