Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 282]

Een avond

Zij liep tusschen mij en het water,
de avond kende geen doel,
het uur werd onmerkbaar later,
de wind was streelend en koel.

Door àl de jaren die ik leefde
in geluk en verbeten strijd,
was er èèn die mij heeft gedreven
naar de begrensde vergetelheid

van een vrouw, haar handen die mij raken,
het kleine licht in de verte
als een held're en betrouwbare baken
en het bijna banale gesternte.

(G.N. 1926)