Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 278]

Praeludium

Mijn lied zal U verhalen gaan van een,
die goedertieren was en wijs, en waaromheen
al schijn van schaduwen verdween.

Maar machtloos zijn de woorden, die ik vind,
vluchtig en snel als 't zwerven van den wind,
nu 'k hem, die allen heeft bemind,

te beelden poog binnen het kort verband,
dat ik van hem, der liefde afgezant,
zal schrijven met aandacht'ge hand.

Daar is eèn ding, dat ik van U verwacht;
dat gij gelooft den deemoed, dien ik heb betracht,
en dat ik lang heb overdacht -

- want vele zonnen zijn sindsdien vergaan,
en weerom huiveren de herfst'ge blaên
langs alle wegen die ik ben gegaan, -

voordat ik schreef het eerste woord,
en van U vraag dat naar mijn stem gij hoort
en bid dat niets de stilte in U stoort.

Uit ‘De Heilige’

(N.G. 1926)