Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 274]

Aandachtig lied

God, eens spraakt ge tot mij een woord, -
ik heb er lang op geteerd,
maar sindsdien heb ik 't niet meer gehoord
en mijn hart heeft den zin verleerd.

O, nooit was het noodig als nu,
dat Uw stem tot troost mij was,
maar nergens schouw of vind ik U -
Wie zijt gij, die mij toen genas?

En wat rest van dit korte spel,
dat leven heet, dat leven heet,
als ik Uw goddelijk bestel
en aangezicht niet weet?

O, buig nog eenmaal over mij
de mildheid van Uw goed gelaat,
opdat dit hart weer sterk en vrij
zijn vroeg're wegen gaat.

Ik smeek U, want als nu
zoo werd ik nooit verteerd, -
één woord, één woord van U
en mijn hart heeft den zin geleerd.

(N.G. 1925)