Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 273]

Sonnet

Hier ergens in dit leven schuilt een oord,
waar 't goed is van vermoeienis te rusten,
waar van ons laten werelds donk're lusten,
en waar geen enk'le stem de stilte stoort.

Maar o, hoe zelden rijst het uit het onbewuste
heimlijk gebeuren van ons denken voort -
de tijd vergaat - ons leven dat aan hem behoort
moet zich ten lest wel voegen in een wijs berusten.

Dank, dat gij midden dit luidruchtig spel
nog enk'le uitverkorenen laat vinden
de schaarsche schuilplaats, die gij biedt. -

O, èèn'ge zekerheid, dat in Uw goddelijk bevel
beschreven staat, dat waar we ons ook bevinden
gij toch de troost ons gunt van een eenvoudig lied.

Amsterdam, 7 Juli 1924

(N.G. 1925)