Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 272]

Boomen in bergen

De duinen, waàr ons oog zich ook wendt
en van zee het ver geruchten,
tegen diepe zomer-luchten;
- een Japansche prent -
de boomen.

Zij rijzen vreemd-gedrocht'lijk omhoog
en vervormd door ruige winden,
machtig en als éensgezinden
onder hemelboog:
de boomen.

Gesproten uit het zandig duin
en gegroeid tot stoere stammen,
beurend boven witte kammen
een verwrongen kruin:
de boomen.

Verlaten lijnt hun scherp silhouet,
overheerschend allerwegen,
eenzaam midden storm en regen
zijn ze neergezet:
de boomen.

En wij bij 't schouwen van dit geweld
zijn verbijsterd door hun krachten,
stijgend in een trotsch verwachten,
en door géén geveld:
de boomen.

Een bede als tijd's donkere druk
heeft gekwetst ons kleine leven,
dat wij tòch weer opwaarts streven
als het sterk geluk
dier boomen.

(E.M. 1925)