Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 223]

Een rebelsch lied

Die hier van goeden wille zijt
en ganschelijk onbesmet
met 't ett'rend kwaad van het verraad
dat alom sporen zet,
wijst af het lokaas dat men biedt,
gunt hun geen duim, geen voet -
O Nederlandt, let op Uw saeck,
Schuwt Pruis en Mussertbroed!

Staat met een harden vasten trouw
op Uw bedrukt domein,
bedenkt dat hongersnood en kou
Uw beste makkers zijn
in dezen strijd en weest toch niet
beducht om geld of goed -
veracht het zinneloos gebral
van Pruis en Mussertbroed!

Spuwt nu de laffe lauwen uit
in hunnen kleinen nood,
die heulen met 't vervloekte tuig
terwille van wat brood,
terwille van een vrijheid die
ook zóó niet is behoed,
omdat zíj enkel slaven zijn
van Pruis en Mussertbroed!

Gelooft hen niet, gelooft hen niet,
hun eeden noch hun woord;
wat gisteren werd toebeloofd
blijft morgen onverhoord;
gelooft alleen het eigen hart
en 't rebelleerend bloed,
dat hunkert naar den laatsten dag
van Pruis en Mussertbroed!

[p. 224]

 

Merkt hoe het rijk en kostlijk land

 

allengs gebrandschat wordt,

 

hoe dat een grauwe en zwarte plaag

 

zich vraatziek daarop stort

 

en teist'rend vreet aan dit gebied

 

in zijnen euvelmoed,

 

de horde die hier wordt gevormd

 

door Pruis en Mussertbroed!

 

 

 

Zegt het - o vogel in den nacht,

 

die langs mijn venster vliedt -

 

aan d'onzen die op vrijen grond

 

wilt hooren dit mijn lied;

 

zegt hun: het land leeft in ons hart,

 

zoo 't hart ook krimpt en bloedt,

 

dat elk man hier den dood begeert

 

van Pruis en Mussertbroed!

 

 

 

Zegt hun - o vogel in den nacht:

 

't réveil der rebellie

 

zal overal worden verstaan

 

van Scheldemond tot Vlie,

 

en dat zij bidden voor het lot

 

van hem die sterven moet,

 

maar stervend nog de woorden slaakt:

 

doodt Pruis en Mussertbroed!