Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 149]

Sonnet

...starting all over again...

Niet om de droomen, die ook ik vergeefs heb moeten droomen
en om de woorden niet door mij daaraan verdaan,
noch om de herfst, die over deze landen is gekomen
met slaande regens, nevel, werveling van blâen,
maar om het overnieuw en allengsaan meesleepend stroomen
des bloeds, waartegen hier geen weerstand kan bestaan,
ben ik bevreesd om nog eenmaal te worden opgenomen
in dezen staat, die harten in evenmaat laat slaan.

Maar 't bonzen van het bloed kent hier geen mededoogen
en ook haar handen niet, vervuld van teederheid,
noch hare mond, begeerlijk, warm, bereid,
en onweerstaanbaar als de helle brand der oogen,
die stervelingen noopt tot duurzaam onvermogen
èn hen schatplichtig maakt in alle eeuwigheid.