Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 143]

Lied

Er ging een trein door den nacht,
er klonk een voetstap op straat.
Als het ons eender vergaat
heb je toen aan mij gedacht.

Gedreven zoo menig keer
van elk land, van ieder oord,
te hooren dat eene woord
en dat woord dan immermeer.

Beluist'ren haar ademtocht
als de slaap haar overmant,
te voelen haar kleine hand,
die voordien de mijne zocht.

En des harten kalmen slag,
de geur van haar kruivend haar
- o te slapen bij elkaar
tot diep in den nieuwen dag.

Om dan uit droomen ontwaakt
te rusten in elkaar's arm,
zoo veilig, vertrouwd en warm
en als de dieren zoo naakt.