Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 142]

Schiermonnikoog

Streelen van handen, zachte, warme monden
en slapen in den roes van hunne haren,
vriendschap en oogenlust - al de gevaren
aan omgang met de levenden verbonden;
het zoete spel van naderen en vinden
dergenen die elkaar waren genegen
en wisten anders niet dan 't diep-verzwegen
ruischen des bloeds der driftige beminden;
en vrienden, hechtst bezit der jonge jaren,
hun warm vertrouwen en hun felle woorden -
dit alles wat zoo diep aan ons behoorde
als aan een blinde der oogen doove staren...

Moest ik tot de verlatenheid der streken
van dit klein, somber eiland komen zwerven
om èen wêerlichtend oogenblik het derven
van deze goede gunsten af te smeeken?
Ontkomen aan de nuttelooze nooden
en onbereikbaar voor hun listen, lagen -
alleen met een grauw water en het vlagen
der stormen langs de kust -

een welhaast doode...