Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 103]

Het verliefde lied

I

Voordat de nacht almachtig werd
van slaap en schaduw zwaar
ontbloeide een snel en teeder spel
verrukkend tusschen mij en haar
en ieder pad dat werd begaan
voerde enkel tot elkaar.

Een fluisterend-gestameld woord
bràk van verlangen overmand,
een hunkerende mond en gròot
der oogen donkren brand,
de liefste droom verraden voor
een kleine, speelsche hand.

En heel een leven scheen vergeefs
en ging voorbij om niet,
een warme mond, een speelsche hand
genezen elk verdriet
van wie oprecht te luisteren weet
naar het verliefde lied:

Een dartle stem die onverwacht
het sluimrend hart beroert,
dat het zich-zelve niet meer kent
ontwapend en ontroerd,
die wekt het langzaam-stroomend bloed
onstuimig en vervoerd...

Totdat de nacht almachtig wordt
van slaap en schaduw zwaar,
het snel en teeder spel versterft dat
bloeide tusschen mij en haar
en wij: twee kind'ren moe-gespeeld
die slapen bij elkaar.

[p. 104]

II

Het licht, de wind en het water,
wij beiden verliefd en zorgeloos,
een dag als een waaiend vaandel
en de zon een vlammende roos,
een droom wordt levend en tastbaar
in het hart dat ik argeloos koos.

Een wereld van angst en vreezen
woei voorbij als een vlagend lied,
eens hoorden wij klein en verwezen
naar een stem die het leven verried,
maar God gaf een goed genezen
uit nood en diep verdriet:

Twee handen, snel en streelend
en een mond warm en onverwacht,
een lichaam veerkrachtig en lenig,
een stem die schuldeloos lacht
en een ziel die zich heeft beleden
in der oogen fonklende wacht.

Uit lust, berouw en lijden
rees dit vast en helder verband
hoe als een veilig geleide
mij voert een kleine hand
en zwijgende gaan wij beiden
den weg naar 't beloofde land.

Het licht, de wind en het water,
het leven eenvoudig en goed,
een dag als een waaiend vaandel,
mijn hart brandend van overmoed
en stroomend door nacht en dagen
het lied van 't vermetel bloed.