Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 66]

Bezinning

Soms brengt een enkel uur het zeker weten
wat tusschen hen werd omgebracht,
hij dacht dat in der jaren wilde jacht
die oude pijn al was vergeten.

Maar als de nachten duist'ren in de straten,
der huizen gevels schijnen doof en blind,
komt met het vleugen van den koelen wind
die ééne droom, die hem niet wil verlaten.

Hij ritselt door de vensters van zijn ziel naar binnen
en als de wind door 't weifelend gordijn
zoo prevelt hij zijn schuchtere refrein
van teeder, onvolgroeid beminnen,

totdat hij niets meer weet dan naakt-bewogen,
't verloren lied, dat hij nog ééns belijdt
en enkel schouwt in de ontstelde eenzaamheid
een scheem'rend handen-paar en stille oogen.