Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 65]

De stemmen

Zij zingen soms als met één stem tesamen
een lied dat aan hun zielen werd ontroofd -
de avond schuifelt langs de ramen
en ergens wordt een lamp gedoofd.

Dan in het sluw en sluipend duister,
dat laag en langs den grond beweegt,
vergaat alllengs de volle luister
van 't licht dat wanklend zich begeeft.

Maar 't hart blijft van den doem genezen
en weet - het kent het donker niet -
uit al der sterren schrift te lezen
een vrij, verheven lied.

En boven 't raadsel van de zwarte landen
stijgt - ijl en sidderend geluid -
los van der aarde strakke banden
deez' goddelijken beurtzang uit.