Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 64]

De winst

I

Maar dit zal altijd zijn mijn onvervreemdbaar eigen:
't gebaar waarmee uw hand de stilte brak
en na een leven van beklemmend zwijgen
de woorden, die ge spraakt, aanvankelijk nog zwak
maar allengs vàster en ten langen leste
zeker en onverwinbaar als de onontkoomb're dood -
en daarna niets meer dan een diep en groot
berusten, d'uit-eindelijke vrede, die ons restte.

II

Een nieuw geluk heeft deze oogen ingenomen,
een witte vrede bloeit over het schuldig hoofd.
Zie, die ons in droom werd toe-beloofd
heeft niet geaarzeld overdag te komen,
maar zij bracht mede een dieper vreezen,
een schaduw die haar volgde langs het pad -
zal ik die zooveel liefde waardeloos bezat
háár eenmaal waardig wezen?