Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 57]

III De bron (1927)

[p. 58]

Aan E.

[p. 59]

Herdenken

Uit dezen nacht is mij niets meer gebleven
dan de verrukte glanzen van uw oog,
alsof één oogenblik ons beider leven
zich op een andre ster bewoog.

O kind, in dit ontzaggelijk bezinnen,
hoe tusschen ons een afscheid werd volbracht,
stijgt tot een bovenaardsch beminnen
het vreemd gebeuren dezer nacht.

Nu, met den dag, die schroeiend aan de ramen
vergane uren tot zijn licht bezweert,
hervind ik weer de schaarsche, zoete namen,
die d'één den ander heeft geleerd.