Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 50]

Afscheid

Het bericht

Dien avond was Uw komst mij lief geweest, gezellin,
- het strijkje zette zijn smachtende dansmuziek in,

wat paren voegden zich tot dit langoureuze spel -
boven het zwarte plein schampte, geel en hel,

de licht-krans van een enkele boog-lamp,
een klok sloeg plots'ling haar bronzen getamp:

het uur, - en ergens over de stad begon,
ver en verloren, een carillon.

- Eenzaam met velen op het scheem'rend terras
schouwde ik eèn oogwenk in een spiegelend glas,

een hinderlaag, heimlijk daar opgesteld,
- lief, heb ik ooit de dagen geteld? -

't Gelaat bleek of de dood het bezat,
de haren lang over het hoofd en glad

weg-vloeiende langs de slapen broos,
het oog groòt of het enkel verkoos

te toeven in de duistere tuinen der nacht,
daarboven als een gestadige wacht

de brauwen - en eindlijk de smalle wond,
bloedloos, der èven welvende mond -

en in mij een grauwe ontzetting klom:
Zag ik voor dezen dit strakke mom?

[p. 51]

 

Waarom werd dit bericht mij gemeld?

 

- lief, heb ik ooit de dagen geteld? -

 

 

 

In eenzame kelk: de wijn, doorzichtig en klaar,

 

uit nauwe steeg schuifelde een bedelaar

 

 

 

in het licht - het misbaar van een tram -

 

hij mompelde een bede met schorre stem -

 

 

 

Kende ik hem? Kende ik hem?